Częste pytania o Metodę Domana
Spis treści
0. Czy bity inteligencji powinny być wyjęte z tła? Czy to niezbędne? Jak należy zaprojektować karty- bity inteligencji zgodnie z Metodą Domana?
1. Czy istnieje uniwersalny rozmiar plansz do stymulacji wzroku, który jest w 100% zgodny z Metodą Domana?
2. Czy nauka matematyki, geografii lub chemii nie jest zbytnim obciążeniem w tak młodym wieku?
3. Dlaczego moje dziecko nagle straciło zainteresowanie matematyką? Na samym początku bardzo podobały mu się kropki, ale po tygodniu nie chce nawet na nie patrzeć.
4. Czy Metoda Domana jest metodą uczenia prawo-półkulowego? Prawdy i mity na temat lateralizacji mózgu.
5. Czy możemy pokazywać dzieciom bity inteligencji tylko w formie obrazów ? Czy warto poświęcić dodatkowy czas na czytanie opisów (rozszerzeń informacji znajdujących się na rewersie kart)?
6. Dlaczego uczymy noworodki? Czy rozwijanie potencjału noworodka i niemowlęcia to najważniejszy etap rozwoju dziecka? Dlaczego należy zainwestować najwięcej czasu w rozwój dziecka w pierwszym roku?
7. Jak rozmawiać z noworodkiem? Co mówi i rozumie nowonarodzone dziecko?
8. Jak pierwsze sześć lat życia dziecka wpływa na jego przyszłość? Czy niektóre dzieci są mądrzejsze od innych?
9. Czy nauka języka obcego w bardzo wczesnym dzieciństwie jest korzystna dla rozwoju językowego dziecka?
10. Częste pytania na temat wychowywania dziecka dwujęzycznego.
11. Jak poprawić zachowanie dziecka? Na pytanie odpowiada Melissa Doman - konsultantka ds. snu i specjalistka ds. rozwoju fizycznego w Instytutach Doman International.
https://www.melissadomansleepconsulting.com/
12. Jak przejść od etapu czytania globalnego do czytania analitycznego nowych tekstów w języku polskim? Jak dziecko uczone Metodą Domana poradzi sobie z analizą i syntezą nowych wyrazów?
13. Moje dziecko chce czytać ciągle tę samą książkę. Dlaczego? Czy takie powtarzanie jej nie nudzi i jest w ogóle korzystne? Od czego zależy ilość powtórzeń? Czy bajeczki dla dzieci są dla nich trudne?
14. Czy należy pomagać niemowlętom siadać, kiedy już podejmują samodzielne próby, a jeśli to się jeszcze nie udaje, okazują frustrację lub denerwują się?
15. Kiedy niemowlę może samodzielnie siedzieć? Jak wspomagać naukę siadania? POZYCJE DO ZABAWY
16. Dziwne raczkowanie - czy są powody do zmartwienia? Różne style przemieszczania się.
17. Na którym konkretnym etapie rozwoju jest moje dziecko?
18. Jak nauczyć małe dziecko jazdy na rowerze?
19. Moje dziecko jest ciagle w ruchu. Czy nie jest za późno (lub za wcześnie) na rozpoczęcie programów inteligencji? Kiedy jest najlepszy czas na wprowadzenie bitów inteligencji?
20. Czy jest możliwość pracy Metodą Domana dzieckiem z niepełnosprawnością w wieku 12 lat?
21. Dlaczego w Metodzie Domana uczy się czytania tak małe dzieci?
22. Czy można dostosować Metodę Domana do potrzeb dziecka?
23. Moje dziecko nie chce uczyć się Metodą Domana - czego nie robić, aby metoda nie okazała się nieskuteczna? Jakich błędów unikać?
24. Najczęściej zadawane pytanie: Efekty Metody Domana - jakie korzyści dla dziecka oferuje metoda i jakich można spodziewać się rezultatów?
25. Jak szybko orientować sie w opisach bitów inteligencji?
26. Najważniejsza wskazówka w stosowaniu Metody Domana?
27. Dociekliwe pytania na temat Metody Domana: Dlaczego Rodzicom uczącym kilka lat Metodą Domana nie udaje się nauczyć dzieci samodzielnego czytania, a Pani w zerówce potrafi to zrobić w jeden rok?
Tylko obiekty wyjęte z tła nadają się do szybkiej prezentacji techniką
bitów inteligencji.
Tylko obiekty wyjęte z tła nadają się do szybkiej prezentacji techniką
bitów inteligencji.
0. Czy bity inteligencji powinny być wyjęte z tła? Czy to niezbędne? Jak należy zaprojektować karty- bity inteligencji zgodnie z Metodą Domana?
Jak powinny być zaprojektowane karty- bity inteligencji zgodnie z Metodą Domana?
Każda karta z bitem inteligencji powinna reprezentować jedną cząstkę informacji i zawierać dokładny rysunek lub wysokiej jakości zdjęcie, które jest duże i wyraźne oraz, co najważniejsze wyizolowane z tła. Izolacja gatunku lub obiektu z tła umożliwia dzieciom szybszą i skuteczniejszą percepcję sylwetek i kształtów. W świecie realnym sylwetki poruszają się, co ułatwia wyjęcie danego obiektu z tła wzrokiem. W przypadku sprawnej, odpowiednio szybkiej szybkiej prezentacji kart Metodą Domana, wyjęcie wzrokiem sylwetki z tła utrzymanego w podobnej tonacji kolorystycznej, jest dla niemowlęcia i małego szkraba praktycznie niemożliwe. Dlatego podstawową cechą prezentacji bitów inteligencji Metodą Domana dla roślin, zwierząt, obiektów i przedmiotów o tak różnych kształtach, jest wyizolowane zdjęcia lub rysunek.
Dlaczego bity inteligencji powinny być wyjęte z tła?
Wyjęcie gatunków i obiektów z tła ułatwia wyszukiwanie podobieństw i różnic oraz organizowanie wiedzy na podstawie wyraźnych, łatwych do wyodrębnienia cech. Zwróćmy uwagę, że sylwetka i kształt jest pierwszą, ogólną cechą, która odróżnia obiekty i gatunki. W świecie realnym większość zwierząt porusza się, co umożliwia rozpoznanie sylwetki m.in na podstawie sposobu poruszania się. Zwierzęta o barwach maskujących na tle otoczenia, do którego przystosowały swoje umaszczenie, są bardzo trudne do wyodrębnienia podczas prezentacji kart metodą fotograficzną ( z predkością błysku światła flash). Podobnie sylwetki roślin, kształty liści na tle zielonej trawy są dobrze zauważalne dopiero po nieco dłuższej obserwacji.
Można zatem odpowiedzieć, że bity inteligencji z mocnym tłem nie nadają się do szybkiej prezentacji techniką bitów inteligencji, w szczególności w przypadku kart flash z gatunkami i innymi centralnymi obiektami (wyjątkiem są obrazy dzieł sztuki, które same w sobie stanowią obiekt zainteresowania). Obrazy z tłem nadają się na ilustracje do książek zaprojektowanych zgodnie z metodą Domana oraz jako całościowe obiekty do dłuższej obserwacji.
Dlaczego karty powinny być dzielone na kategorie? Dlaczego sortujemy bity inteligencji?
Bity inteligencji powinny być podzielone na kategorie, które pozwolą dziecku uogólnienie wiedzy oraz powiązanie jednej kategorii z drugą. Na podstawie podobieństw pomiędzy przedstawicielami danej kategorii dzieci mogą wyciągać wnioski i przewidywać cechy oraz zachowania innych nieznanych sobie przedstawicieli tej samej kategorii. Klasyfikacja umożliwia tworzenie ogromnej ilości wniosków oraz formułowanie prawideł, które tworzą nowe połączenia neuronowe, co bezpośrednio przekłada się na postęp organizacji neurologicznej, a tym samym fizyczny rozwój struktury mózgu.
Karty z bitami inteligencji powinny umożliwiać rodzicom szybkie i łatwe przekazywanie wiedzy najmłodszym dzieciom. Na odwrocie każdej karty zawsze znajduje się 10-12 powiązanych faktów. Powiązanie faktów to zabieg, który rozwija logiczne myślenie - nie tylko porządkuje wiedzę i ułątwia zapamiętywanie, ale również rozwija zdolności poznawcze oparte na asocjacjach.
Technika nauczania bitami inteligencji jest opisana w poradniku metodycznym na tej stronie https://www.metodadomana.org/. Jednak nie muszą Państwo sztywno trzymać się zaleceń Glenna Domana. Pomocy naukowych można używać zgodnie z własnymi pomysłami oraz wg harmonogramu dostosowanego do tempa w jakim uczy się Wasze dziecko. Bity inteligencji są znakomitą pomocą do zabawy z dzieckiem w domu, żłobku i przedszkolu.
Przykłady bitów inteligencji do nabycia na naszej stronie w zakładce https://www.metodadomana.org/bityinteligencji
1. Czy istnieje uniwersalny rozmiar plansz do stymulacji wzroku, który jest w 100% zgodny z Metodą Domana?
Często spotykamy się z hasłem reklamowym, mówiącym o 100%-towej zgodności z Metodą Domana. Metoda Domana wymaga reklamy, jednak ta ostatnia ze swojej natury, może wiązać się z lakonicznym przekazem polegającym na przesadnym generalizowaniu zasad, a co za tym idzie z wprowadzaniem w błąd, co już może prowadzić do manipulacji odbiorcą.
Jakie plansze są w 100% zgodne z Metodą Domana? Czy istnieje jeden rodzaj i rozmiar plansz dla wszystkich dzieci, niezależnie od stopnia rozwoju i przeznaczenia samych kart?
Nie istnieje jeden rodzaj i rozmiar plansz odpowiedni dla wszystkich dzieci, niezależnie od stopnia rozwoju i przeznaczenia samych kart. Wg Metody Domana rozmiar kart dydaktycznych zależy od wieku dziecka, predyspozycji wzrokowych, stopnia rozwoju lub uszkodzenia mózgu, przeznaczenia samej pomocy naukowej oraz odległości z jakiej dziecko ogląda karty.
Dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi potrzebują największych plansz do stymulacji wzroku, formatu A2, które należy prezentować z odpowiedniej odległości, aby dziecko objęło wzrokiem cały obrazek. Najmłodszym niemowlętom zwykle pokazujemy karty formatu kwadratu z A3 z odległości 40 cm. Dzieci starsze - doświadczone szkraby i przedszkolaki mogą oglądać karty w formacie kwadratu z A4. Natomiast najmniejsze plansze formatu kwadratu z A5, używane są do wykonywania zawieszek, szachownic i elementów mobili oraz innych pomocy naukowych, oglądanych z bardzo małej odległości. Z punktu widzenia dziecka o wiele większe znaczenie ma rozmiar samego obrazka. I tak, możemy na dużej karcie wkleić zbyt mały obrazek lub starać się wypełnić mniejszą planszę jak największą grafiką. Zawsze jednak należy pamiętać o odpowiedniej odległości, która pozwoli dziecku oglądać cały obrazek.
Z powyższych przykładów wynika, że nie ma zunifikowanych kart w 100% zgodnych z Metodą, ponieważ każda z nich jest przeznaczona dla indywidualnego odbiorcy, o określonych potrzebach, zgodnie z przeznaczeniem.
2. Czy nauka matematyki, geografii lub chemii nie jest zbytnim obciążeniem w tak młodym wieku?
Nauka matematyki i innych dziedzin nauki Metodą Domana wygląda zupełnie inaczej niż lekcje w szkole. Sposób przekazywania wiedzy Metodą Domana, jest stosowny do wieku dziecka, oparty na zabawie, a jego głównym celem jest zapewnienie dziecku rozwoju i intelektualnej rozrywki, której maluch w tym wieku bardzo potrzebuje.
Aby nauka była dla dziecka przyjemna i inspirująca należy przestrzegać złotych zasad nauczania Metodą Domana.
Złote zasady nauczania Metodą Domana:
-Baw się z dzieckiem w naukę tylko wtedy, gdy to ono chce się uczyć.
-Skończ zabawę, zanim dziecko będzie chciało skończyć.
Jeśli Twoje dziecko nie jest w pełni szczęśliwe, wypoczęte przed lub podczas sesji matematyki czy w czasie prezentacji bitów inteligencji, natychmiast przestań. Jeśli to oznacza, że nie zrobisz sesji przez cały ten dzień, to wszystko jest w porządku. Planowa realizacja materiału nie jest celem Metody Domana.
Główne cele nauki Metodą Domana:
-zapewnienie dziecku zabawy i rozrywki intelektualnej, której tylko ubocznym skutkiem jest usprawnianie procesu organizacji neurologicznej mózgu dziecka.
-interakcja dziecka z rodzicami
-wspólne spędzanie czasu z dzieckiem oparte na pożytecznej zabawie, inspirującej zarówno dla dziecka, jak i opiekuna.
-lepsza więź z dzieckiem,
-radość jaką daje dziecku zdobywanie ,,dorosłej”, bardzo atrakcyjnej w tym wieku wiedzy,
-rozwój naukowego myślenia.
Duża część naszego społeczeństwa uważa przedmioty ścisłe za dziedzinę wiedzy, do której trzeba się urodzić, posiadać ścisły umysł, i tylko specjalne uzdolnienia pozwolą nielicznym wybrańcom na opanowanie arkanów elitarnej wiedzy.
Wg Glenna Domana każde dziecko rodzi się z umysłem ścisłym, ponieważ myślenie matematyczne to funkcja mózgu. Język matematyczny niczym nie różni się od innych sposobów kodowania lub reprezentowania rzeczywistości, np. języka ojczystego. Oczywiście nie wszystkie dzieci muszą stać się światowej klasy fizykami, ale matematyka, chemia, fizyka i geografia to piękne i ciekawe rozrywki dla umysłu dziecka.
Dla wielu absolwentów programów Glenna Domana odnoszących sukcesy akademickie, radzenie sobie w liczbami, symbolami, wzorami, mapami, modelami lub dźwiękami, jest rzeczywiście drugą naturą. Tacy ludzie nie potrafią zrozumieć, dlaczego przedmioty ścisłe pozostają tak przerażającym tematem dla wielu dorosłych.
Możliwość uczenia się przez pierwsze lata życia to najłatwiejszy moment na rozpoczęcie nauki przedmiotów ścisłych, zwłaszcza matematyki również na poziomie emocjonalnym. Dzieci w szkole są ciągle rozpraszane, budują swoje relacje społeczne, nawiązują przyjaźnie, uprawiają hobby, nic dziwnego, że nauka staje się dla nich jednym z najniższych priorytetów. Uczenie się przedmiotów ścisłych we wczesnym dzieciństwie może ułatwić naukę w szkole podstawowej, gdzie dziecko będzie musiało poradzić sobie z wieloma innymi wyzwaniami.
3. Dlaczego moje dziecko nagle straciło zainteresowanie matematyką? Na samym początku bardzo podobały mu się kropki, ale po tygodniu nie chce nawet na nie patrzeć.
Strategia wprowadzania matematyki Metodą Domana nie działa u niektórych dzieci. Najczęściej przyczyną jest sztywne trzymanie się metodologii i opracowanych na ich podstawie ,,jedynie słusznych" lub ,,zgodnych z Metodą Domana" harmonogramów, co skazuje rodziców na nieuchronną klęskę.
Harmonogram wg nowego wydania ,,How to teach your baby math" jest przeznaczony dla dzieci doświadczonych, dobrze wdrożonych w czytanie i bity inteligencji Metodą Domana. Jest to, jakby nie było, przyspieszony kurs, a jego intensywność i czas trwania odpowiada potrzebom dzieci, które jeszcze nie weszły w okres hiperaktywności ruchowej (12-24) - tzn. należałyby go wprowadzić najpóźniej w 8 miesiącu życia, lecz nie wcześniej niż w wieku 3 miesięcy.
Starszy harmonogram z pierwszego wydania ,,How to teach your baby math" można obejrzeć w naszym poradniku metodycznym w artykule ,,Jak uczyć małe dziecko matematyki Metodą Domana?" Starsza metodologia odpowiada potrzebom dzieci, które dopiero zaczynają przygodę z Metodą Domana.
W tym wypadku także należy dostosować możliwości programu do zainteresowania i koncentracji dzieci.
Harmonogram matematyki Metodą Domana zawsze ma charakter orientacyjny i powinien być dostosowany do potrzeb dziecka. Tabele do personalizacji ( takie jak nasze do pobrania), powinno wypełniać się w sposób elastyczny, materiał dobierać w sposób spersonalizowany zarówno pod względem ilości wprowadzanych nowych liczb, ( a co za tym idzie ilości kart przygotowanych do sesji np. może to być 8 lub 5 kart zamiast 10) jak i częstotliwości sesji. U najmłodszych dzieci, szczególnie w okresie nadaktywności ruchowej (12-24 m.) - mniej materiału, szybciej i częściej prezentowanego, oznacza lepszą i skuteczniejszą zabawę. Najważniejszym zadaniem harmonogramów jest pomoc metodyczna dla rodziców, klarowny plan działań oraz uporządkowanie materiału. Harmonogramów nie należy traktować jako normy do przepracowania lub wymagań edukacyjnych wobec dziecka. Złotą zasadą zabawy Metodą Domana jest wskazówka: ,,Skończ, zanim dziecko będzie chciało skończyć".
Tabele do personalizacji jaki i klasyczny harmonogram proponowany przez nowsze wydania książki do pobrania w Zakładkach Poradniku i Downloads na tej stronie https://www.metodadomana.org/
4. Czy Metoda Domana jest metodą uczenia prawo-półkulowego? Prawdy i mity na temat lateralizacji mózgu.
Wiecie, że sprinter Usain Bolt (obecny rekordzista świata na dystansie 100 i 200 m) ma prawą nogę? Czy jest to powód, dla którego jest najszybszym biegaczem w historii? Nie słyszeliście o tym? I bardzo dobrze, ponieważ to nieprawda. Jedno jest pewne - biegacz polegał na obu nogach, aby pobić rekordy świata w wyścigach na 100 i 200 metrów oraz stać się pierwszym człowiekiem, który ustanowił trzy światowe rekordy podczas jednej olimpiady.
Jeśli przypisywanie dominacji Bolta w lekkoatletyce tylko jednej z jego nóg, brzmi niezbyt mądrze, to jednakowo niedorzecznie brzmi w uszach neurologów, przypisywanie zdolności uczenia się jednostki, jednej lub drugiej półkuli mózgu. Zdaniem neurologów używamy 100 procent naszego mózgu w 100 procentach czasu jego używania. Tak jak nie możemy chodzić i biegać, faworyzując tylko jedną nogę, nie możemy również efektywnie funkcjonować, faworyzując tylko jedną z półkul mózgu. Nie ulega żadnej wątpliwości, że mózg działa w sposób zintegrowany.
Pomysł, że niektórzy ludzie polegają bardziej na racjonalnym, logicznym, ,,lewo-półkulowym" stylu poznawczym lub twórczym, abstrakcyjnym stylu ,,prawo-półkulowym", jest jednym z bardziej rozpowszechnionych neuro-mitów, w które wierzy około 80 procent mentorów edukacyjnych na całym świecie.
W najnowszym badaniu empirycznym zbadano ten neuro-mit za pomocą obecnych zaawansowanych metod neuroobrazowania. Jared Nielsen i jego współpracownicy bezpośrednio testowali hipotezę, że jednostki mają silniejszą lewą lub prawą półkulę, i (jak przewidziałby każdy praktykujący neurobiolog) nie znaleźli dowodów na dominację hemisferyczną.
W swoim badaniu Nielsen przeanalizował skany mózgu ponad 1000 osób w wieku od 7 do 29 lat w poszukiwaniu wskazówek dotyczących dominacji lewej lub prawej półkuli mózgu. Jego wysoce precyzyjne pomiary 7266 regionów w mózgu, ujawniły pewną lateralizację funkcji, ale tylko lokalnie, nie globalnie. Innymi słowy, były pewne regiony, które wydawały się bardziej aktywne w jednej z półkul, ale w żadnym przypadku nie było ogólnego profilu aktywacji lewej lub prawej części mózgu, która dominowałaby nad drugą z półkul.
Lokalna aktywacja pewnych regionów jest w rzeczywistości ziarnkiem neuro-prawdy, która spowodowała powstanie mitu lateralizacji mózgu. Tak, istnieją pewne obszary mózgu w lewej półkuli, które są bardziej związane z, powiedzmy, produkcją języka. Zostało to zapoczątkowane w latach sześćdziesiątych XIX wieku przez francuskiego neurologa Pierre'a Brocę, kiedy badał mózgi dorosłych, którzy przed śmiercią mieli problemy językowe. Broca zauważył, że wszyscy ci pacjenci mieli pewne uszkodzenia w określonym regionie w ich lewych płatach czołowych, podczas gdy ich prawe płaty czołowe pozostały nietknięte.
Należy jednak zauważyć, że nie każdy aspekt języka jest przetwarzany w tej części lewego płata czołowego ("obszar Broca"). Podczas gdy pacjenci z uszkodzeniem tego obszaru mieli trudności w wytwarzaniu języka, mogli nadal rozumieć znaczenie słów, funkcję poznawczą, która opiera się na obu półkulach.
Podobnym przykładem jest matematyka postrzegana jako inny aspekt tak zwanego myślenia lewo-półkulowego. Niektóre aspekty matematyki, takie jak liczenie i recytowanie tabliczek mnożenia, wydają się angażować lewą półkulę bardziej niż prawą, podczas gdy inne aspekty, takie jak szacowanie liczebności zestawu przedmiotów, wydają się rekrutować prawą półkulę bardziej niż lewą. Powyższe przykłady ilustrują jeden z faktów, które wiemy na pewno o mózgu: każda złożona funkcja poznawcza jest wynikiem zaangażowania sieci wielu regionów, rozproszonych po obu półkulach, działających w skoordynowany sposób. Wielu neurologów porównuje aktywność mózgu do swego rodzaju koncertu neuronalnego, gdzie poszczególni gracze mogą odgrywać większą rolę w poszczególnych fragmentach utworu, ale żadna strona orkiestry nie dominuje.
Powszechne przekonania na temat stylów myślenia opartych na lewej lub prawej półkuli mózgu doprowadziły do rozpowszechnienia programów nauczania i technologii, które mają pomóc nauczycielom ocenić ,,style" swoich uczniów, aby następnie używać tylko i wyłącznie tych stylów. Oznacza to masową, niewłaściwą alokację środków na wsparcie programów opartych na błędnych założeniach i braku dowodów naukowych. Uczenie się jest skuteczniejsze, gdy ciężej jest się uczyć, tzn. dzieci powinny uczyć się właśnie tego, co najtrudniej im przychodzi – ponieważ właśnie wtedy uczą się najwięcej.
Jakakolwiek próba dopasowania metod do konkretnego stylu opiera się nie tylko na błędnych założeniach, ale może umniejszyć zdolności uczenia się.
Ilekroć omawiamy te i inne neuromity z osobami stosującymi Metodę Domana, podkreślamy, że te mity najprawdopodobniej zyskują na popularności, ponieważ wychwytują to, co każdy rodzic i nauczyciel już wie: dzieci wykazują indywidualne różnice w sposobie, w jaki się uczą. Ale czy te różnice są właściwie opisane przez myślenie lewo / prawo-półkulowe, czy przez style słuchowe / wizualne / kinestetyczne? Nauka mówi, nie. Zamiast tego, badania zalecają zastanowienie się, w jaki sposób dzieci dochodzą do zrozumienia informacji, które chcielibyśmy im przekazać.Takie podejście to zdecydowanie lepszy sposób myślenia o indywidualnych różnicach w nauce.
Metoda Domana stosuje zrównoważone podejście do rozwoju dziecka już od urodzenia. Jej techniki opierają się na zaangażowaniu całego mózgu - organu, który wg Glenna Domana jest holistycznym systemem naczyń połączonych. Dlaczego zatem Metoda Domana stawia na uczenie zintegrowane? Ponieważ mózg człowieka działa w sposób wysoce zorganizowany i zintegrowany.
5. Czy możemy pokazywać dzieciom bity inteligencji tylko w formie obrazów ? Czy warto poświęcić dodatkowy czas na czytanie rozszerzeń informacji?
Czy warto poświęcić czas na stosowanie tzw. programów inteligencji - rozszerzeń informacji w formie opisów? Dlaczego fakty werbalne są ważne dla rozwoju dziecka?
Czy warto poświęcić czas na stosowanie tzw. programów inteligencji - rozszerzeń informacji w formie opisów? Dlaczego fakty werbalne są ważne dla rozwoju dziecka?
Prawidłowo zaprojektowane bity inteligencji powinny zawierać na odwrocie kart program inteligencji w formie syntetycznych, uporządkowanych faktów werbalnych. Fakty te (ponumerowane od 1-10) tworzą opis każdego bitu, widoczny na odwrocie karty. Ucząc dzieci techniką bitów inteligencji zawsze wprowadzajmy rozszerzenia informacji zawarte w opisach, aby równomiernie rozwijać zdolności malucha.
Karty używane w przyspieszonym uczeniu się pomagają w odbiorze bodźców informacyjnych z większą prędkością, intensywnością i czasem trwania. Technika ma jednak za zadanie zrównoważony rozwój mózgu poprzez fotograficzne obrazy, które angażują prawą półkulę oraz uporządkowane i sklasyfikowane opisy, które pobudzają do analitycznego myślenia i pracy lewej półkuli.
Zawsze należy pamiętać, aby nie poprzestać na ikonograficznej prezentacji ale rozwijać abstrakcyjne myślenie malucha. Pamiętajmy, że słowo jest dla mózgu takim samym sposobem reprezentacji rzeczywistości jak obraz. Właśnie dlatego należy przyzwyczajać mózg dziecka do odbioru ,,obrazów werbalnych". Zawsze czytajmy dzieciom rozszerzenia informacji wymagające analizy i klasyfikacji, które powinny się znaleźć na odwrocie kat. Technika Bitów Inteligencji ma na celu przyspieszenie procesu organizacji neurologicznej i fizyczny wzrost mózgu w sposób zrównoważony.
Przykładowe bity inteligencji z programami inteligencji są systematycznie publikowane na naszym blogu tu
Informacje w jaki sposób wprowadzać kolejne rozszerzenia informacji znajdziemy w zakładce Poradnik metodyczny
- przycisk poniżej.
6. Dlaczego uczymy noworodki? Czy rozwijanie potencjału noworodka i niemowlęcia to najważniejszy etap rozwoju dziecka?
Dlaczego należy zainwestować najwięcej czasu w rozwój dziecka w pierwszym roku?
Noworodek jest o wiele inteligentniejszy niż większość ludzi myśli. Stymulacja noworodka jest kluczowym etapem rozwoju dziecka. Oto kilka wskazówek, które pomogą rozwinąć jego potencjał.
1. Zapewnij stymulację celowo, nie przez przypadek
Noworodek tuż po narodzinach jest funkcjonalnie ślepy, głuchy i słabo czuje dotyk. Te ścieżki czuciowe rosną i rozwijają się w oparciu o stymulację. Drogi sensoryczne rozwijają się dopiero, gdy nastąpi odpowiednia stymulacja wzrokowa, słuchowa i dotykowa z właściwą częstotliwością, intensywnością i czasem trwania. Na przykład, noworodek ma zazwyczaj słabo rozwinięty odruch źreniczny. Odruch ten obserwuje się, gdy dziecko jest wystawione na światło, a źrenica w odpowiedzi zwęża się. Im szybciej ten odruch dojrzeje i stanie się spójny, tym szybciej dziecko będzie mogło zobaczyć zarys przedmiotów, a następnie szczegóły.
Obie te umiejętności pozwalają dziecku zobaczyć twarz matki i zrozumieć świat wizualny. U większości niemowląt odruch ten jest stymulowany przez przypadek, gdy dziecko jest zabierane z ciemności do światła. Ale matka może to ćwiczenie zorganizować z większą częstotliwością i intensywnością, tak aby droga wzrokowa dziecka rozwijała się szybciej w odpowiedzi na wzmocnioną stymulację. Jest to bardzo łatwe do wykonania i zajmuje bardzo mało czasu, ale może oznaczać, że dziecko zyska zdolność widzenia szczegółów kilka tygodni lub miesięcy wcześniej niż zrobiłby to, gdybyśmy polegali na przypadkowej stymulacji.
Twoje dziecko jest mądrzejsze niż myślisz.
2. Skoncentruj się na pierwszym roku (jest to bardzo ważne!)
To okres, w którym zazwyczaj mamy mają to szczęście, że kontakt z dzieckiem jest największy dzięki urlopom macierzyńskim.
Mózg rośnie i nabiera gęstości neuronalnej (najważniejszy element wzrostu) dzięki użytkowaniu. Mózg rozwija się najszybciej od poczęcia do szóstego roku życia. Uczenie się jest odwróconą funkcją wieku. Im młodsze dziecko, tym szybciej się uczy. Jeśli dziecko otrzyma stymulację sensoryczną ze zwiększoną częstotliwością, intensywnością i czasem trwania, pod warunkiem zwiększenia jego możliwości poruszania się, języka i zdolności manualnych, będzie rozwijało się szybciej we wszystkich obszarach funkcjonowania. Zwiększy to jego ogólne zrozumienie otaczającego go świata i znacznie zwiększy interakcje z rodziną. Szczęście dziecka, zdrowie i ogólne samopoczucie będą wynikiem stymulacji i szerszych możliwości rozwoju.
3. Zapewnij dziecku jak najwięcej możliwości poruszania się.
Nowoczesne dziecko ma bardzo mało czasu na ruch. Spędza większość dnia w urządzeniach, które ograniczają ruch lub całkowicie go uniemożliwiają. Niemowlęta spędzają zbyt wiele czasu w nosidełkach, fotelikach samochodowych, zagrodach do zabawy, spacerówkach, i innych urządzeniach. Dziecko potrzebuje maksymalnej ilości czasu na ciepłej, czystej i bezpiecznej podłodze, gdzie może eksperymentować z użyciem rączek i nóżek, aby się nauczyć czołgania i raczkowania.
Noworodek powinien czołgać się na brzuchu tak często, jak to możliwe. Nauczy się wtedy znacznie szybciej, pełzania na rękach i raczkowania kolanach. Musimy przestać wiązać maleństwa warstwami kocy i odzieży, które uniemożliwiają poruszanie się. Powinniśmy ocieplić otoczenie tak, aby nie noworodek nie musiał nosić więcej niż t-shirt i pieluchę. Na tym etapie powinniśmy żyć z dzieckiem na podłodze. Niemowlęta "podłogowe" lepiej śpią, jedzą j i są zdrowymi, szczęśliwymi dziećmi, ponieważ odbywają codzienny program wychowania fizycznego, którego potrzebują i chcą. Jak odbywa się nauka pełzania omówiono w Poradniku metodycznych w artykule ,,Jak stymulować rozwój noworodka?"
4. Stwórz doskonałe środowisko dla rozwoju swojego dziecka
Funkcje mózgu to naczynia połączone. Kiedy do pewnego stopnia wzmocnisz jeden obszar mózgu dziecka, wszystkie obszary będą lepiej funkcjonować. Ogólny program stymulacji w pierwszym roku życia ,,How smart is your baby? (polska nazwa SUBTELNA REWOLUCJA Wykorzystaj potencjał swojego malucha od pierwszego dnia życia) bardzo pomoże w rozwoju języka. Noworodki początkowo słabo oddychają. To sprawia, że trudno jest im wydobywać dowolne dźwięki. Gdy dziecko zacznie lepiej widzieć, automatycznie będzie chciało lepiej poruszać, i zrobi to. Gdy zacznie poruszać się intensywniej, poprawi się jego oddychanie. Kiedy będzie lepiej oddychać, wyda więcej dźwięków. Im więcej dźwięków wytworzy, tym częściej matka zareaguje na te dźwięki. Im więcej matka i dziecko będą rozmawiać ze sobą, tym szybciej matka przełamie ,,barierę dźwiękową" i zrozumie, co jej dziecko faktycznie mówi. Noworodki są gotowe do rozumienia mowy. Większość dzieci nie jest jednak dobrze rozumiana, dopóki nie osiągną wieku od 12 do 14 miesięcy. W warunkach odpowiedniej stymulacji ten proces powinien zająć nie więcej niż od 3 do 4 miesięcy. Jak rozmawiać z noworodkiem opisaliśmy poniżej w artykule ,,Jak rozmawiać z noworodkiem?
7. Jak rozmawiać z noworodkiem? Co mówi i rozumie nowonarodzone dziecko?
Noworodki początkowo słabo oddychają. To sprawia, że trudno jest im wydobywać intencjonalne dźwięki. Kiedy dziecko będzie widzieć lepiej, będzie chciało się lepiej poruszać i będzie się starało jak najczęściej to robić. Przy intensywnym poruszaniu się, poprawi się jego oddychanie. Kiedy będzie w stanie lepiej oddychać, wyda więcej dźwięków. Im więcej dźwięków wytworzy, tym częściej matka zareaguje na te dźwięki. Im więcej matka i dziecko będą rozmawiać ze sobą, tym szybciej matka przełamie "barierę dźwiękową" i zrozumie, co jej dziecko faktycznie mówi. Już wiemy, że noworodki są gotowe do rozumienia mowy. Tymczasem większość dzieci nie jest dobrze rozumiana, dopóki nie osiągną wieku od 12 do 14 miesięcy. Z zastosowaniem zaleceń Metody Domana ten proces powinien zająć nie więcej niż 3 do 4 miesięcy. Odpowiednia stymulacja rozwoju pozytywnie wpłynie na jakość życia malutkiego dziecka i jego rodziców.
Noworodki są bardzo rozmowne i elokwentne. Posłuchaj, co mówi do Ciebie Twoje dziecko
Ponieważ dziecko bardzo chce rozmawiać z matką, użyje wszelkich dostępnych środków, aby to zrobić. Wszystkie dźwięki to język werbalny. Dźwięki, które wydobywa z siebie dziecko nie są podobne do języka – ale to jest język. Kiedy dziecko wie, że słuchasz, będzie komunikować się tak często, jak to możliwe. Posłuchaj swojego dziecka i odpowiedz mu. Ono tego właśnie chce. Ważne jest, aby Twoje dziecko wiedziało, że wiesz, że do Ciebie mówi.
Oto zasady językowe ZAWSZE i NIGDY:
ZAWSZE:
Zawsze słuchaj dziecka.
Wyglądaj tak, jakbyś słuchała.
Bądź gotowa czekać na odpowiedź.
Zaakceptuj fakt, że dziecko decyduje, czy odpowiedzieć, czy nie; to jest wybór dziecka.
Odpowiadaj na to, co mówi dziecko.
Z entuzjazmem doceń trud, z jakim dziecko rozmawia.
Przypisuj znaczenia określonym dźwiękom, które dziecko mówi wielokrotnie.
Używaj prawdziwych słów podczas rozmowy z dzieckiem.
NIGDY:
Nigdy nie używaj dziecinnej mowy w rozmowie z dzieckiem
Nigdy nie ignoruj dziecka.
Nigdy nie zadawaj pytań i nie czekaj na odpowiedź dziecka.
Nigdy nie zaniedbuj odpowiedzi na dźwięki dziecka.
Nigdy nie naśladuj ani nie żartuj z dźwięków dziecka.
Nigdy nie poprawiaj wymowy dziecka.
Nigdy nie próbuj zmuszać dziecka do opowiadania lub odpowiadania na pytania.
8. Czy niektóre dzieci są mądrzejsze od innych? Jak pierwsze sześć lat życia dziecka wpływa na jego przyszłość?
Jak pierwsze sześć lat życia dziecka wpływa na jego przyszłość?
,,Od poczęcia ludzki mózg rośnie z prędkością eksplozji, która następnie stale opada w dół: eksplozja i opadanie, cały proces jest w zasadzie ukończony w wieku sześciu lat". - Glenn Doman
,,Nauka nie jest synonimem edukacji, edukacja zaczyna się od szóstego roku życia a nauka zaczyna się od urodzenia lub wcześniej, małe dzieci uczą się więcej faktów przed ukończeniem trzeciego roku życia, niż zrobią to przez resztę swojego życia." - Glenn Doman
"Podstawowe informacje umieszczane w mózgu dziecka w celu jego stałego przechowywania, mają dwa ograniczenia: pierwsze ograniczenie polega na tym, że jeśli wprowadzisz błędne informacje do jego mózgu podczas pierwszych sześciu lat, niezwykle trudno jest je wymazać. Drugim ograniczeniem jest to, że dziecko, które ukończy sześć lat, będzie wchłaniało nowe informacje wolniej i z większą trudnością. " - Glenn Doman
"Łatwo jest dziecku zostać geniuszem przed ukończeniem szóstego roku życia, i dlatego dużo trudniej jest dziecku stać się geniuszem po tym okresie." - Glenn Doman
Czy niektóre dzieci są mądrzejsze od innych?
Dziedziczenie i środowisko to trampoliny, a nie cele więzienne, nasz indywidualny potencjał genetyczny nie dziedziczymy jedynie po naszych rodzicach lub dziadkach. W rzeczywistości nasz indywidualny potencjał genetyczny pochodzi od rodzaju ludzkiego – Leonarda da Vinci, Szekspira, Mozarta, Michała Anioła, Edisona i Einsteina. " - Glenn Doman
Skoro dzieci rodzą się z chęcią uczenia się, czy małe dzieci powinny być wpierane w nauce?
,,Wszystkie małe dzieci mają niezwykłą motywację do nauki, ponieważ uczenie się jest umiejętnością przetrwania". - Glenn Doman
,,Uczenie się to największa gra w życiu i najlepsza zabawa: założyliśmy, że dzieci nienawidzą się uczyć głównie dlatego, że większość z nas nie lubi, a nawet gardzi szkołą, i my pomyliliśmy to z nauką." - Glenn Doman
Czy powinnam uczyć mojego maluszka języka obcego czy też powinnam czekać, aż dziecko będzie starsze?
,,Małe dzieci uczą się nowego języka w całości od urodzenia do 24 miesięcy". - Glenn Doman
,,Podczas gdy dziecko jest w stanie wchłonąć i zachować praktycznie cały materiał przedstawiony mu podczas bardzo ważnych wczesnych lat życia, jego umiejętność uczenia się tego języka jest wyjątkowa i nie ma większego znaczenia, czy mówi tym językiem, którego uczy się słuchowo, czy pisze to, czego nauczyło się w sposób wizualny. " - Glenn Doman
,,Łatwiej jest uczyć języka obcego rocznego maluszka niż siedmiolatka". - Glenn Doman
Czy rodzice mogą być dobrymi nauczycielami?
,,Matki i dzieci to najbardziej dynamiczny zespół do nauki i procesu uczenia się, który jest radosny oraz naturalny dla matki i dziecka - matki są najlepszymi nauczycielami". - Glenn Doman
,,W Instytutach Osiągania Ludzkich Możliwości nauczyliśmy się słuchać matek, ale w sytuacji gdy mamy do czynienia ze zdolnymi dziećmi, wielu profesjonalistom udało się całkowicie zastraszyć matki. Owi specjaliści często potrafią sprawić, że matki uczą się profesjonalnego, niezbyt zrozumiałego żargonu,. Co najgorsze, owi specjaliści dotykają instynktownych reakcji matek na dzieci, przekonując je, że są zdradzane przez ich własne instynkty macierzyńskie. - Glenn Doman
,,Świat patrzył na wzrost i rozwój mózgu, jak gdyby był on predestynowanym i niezmiennym faktem, zamiast tego wzrost i rozwój mózgu jest procesem dynamicznym i ciągle zmieniającym się. To jest proces, który można zatrzymać. zwolnić, ale co najważniejsze, jest to proces, który można przyspieszyć. " - Glenn Doman
Zestawienie odpowiedzi Glenna Domana przygotowano na podstawie materiałów Instytutów Osiągania Ludzkich Możliwości w Filadelfii https://www.iahp.org/
Sposoby wychowywania dziecka dwujęzycznego, korzyści oraz najczęściej zadawane pytania omówiono w Poradniku metodycznym na naszej stronie
Program nauki pływania dla dzieci od urodzeni został szczegółowy opisany w książce ,,Jak nauczyć małe dziecko pływać" Douglasa Domana
9. Czy nauka języka obcego w bardzo wczesnym dzieciństwie jest korzystna dla rozwoju językowego dziecka?
Ogólnie rzecz biorąc, im młodszy jest umysł, tym łatwiej jest nauczyć się drugiego lub nawet trzeciego języka. Nauka nowego języka pociąga za sobą pewien wysiłek u każdego, zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej, ale im młodsze dziecko, tym łatwiej jest mu uczyć się języka - w końcu kto pamięta ,,trudy” nauki języka ojczystego?
Korzyści w przyszłej karierze zawodowej
Rozważając nauczanie małych dzieci języka obcego, bardzo ważne jest, aby pomyśleć o korzyściach, jakie zdobycie tej umiejętności może przynieść dziecku w przyszłości. Na poziomie kariery zawodowej, profesjonaliści zdolni do porozumiewania się w kilku językach są zawsze bardziej pożądani, gdyż mogą objąć dodatkowe obowiązki, a w konsekwencji mają więcej możliwości pracy. W tym sensie warto pomyśleć o językach, które mogą być bardziej przydatne w przyszłości. Język angielski jest w chwili obecnej głównym językiem dla biznesu na poziomie globalnym, dlatego też rodziny na całym świecie traktują język angielski jako jeden z najlepszych języków do nauki. Z kolei języki takie jak chiński-mandaryński, hiszpański i portugalski stają się coraz bardziej popularne w sferach biznesowych. Szczególnie chiński jest jednym z najlepszych wyborów, aby zapewnić dziecku przewagę i łatwiejszy start. Warto uczyć dzieci tego języka, aby otworzyć przed nimi wiele możliwości. Zwłaszcza, że wielu Chińczykom z trudem przychodzi nauka języków obcych ze względów kulturowych i językowych. Właśnie dlatego obcokrajowcy mówiący po chińsku są bardzo mile widziani nie tylko w Chinach, ale w wielu międzynarodowych korporacjach. Chiński jest łatwiejszy od angielskiego pod warunkiem opanowania kluczowych tonów intonacyjnych, które oznaczają po prostu 4 kierunki melodii (płaski, opadający, opadająco-wznoszący i wznoszący). Język ten posiada za to uproszczoną gramatykę i pisownię idealną do nauki Metodą Domana.
Można także pomyśleć o językach naszych najbliższych sąsiadów lub o języku francuskim, który w dalszym ciągu obowiązuje w dyplomacji. Wreszcie język arabski jest coraz bardziej ceniony w kręgach zawodowych dbających o bezpieczeństwo. Możemy także uwzględnić język, z którym dziecko ma lub będzie miało w przyszłości styczność z racji wizyt lub podróży.
Korzyści poznawcze
Badania sugerują, że na poziomie poznawczym i akademickim dzieci uczące się dodatkowego języka są bardziej kreatywne, lepiej radzą sobie z złożonymi problemami i zwykle osiągają wyższe wyniki w standardowych testach. Gdy dzieci poznają język obcy, łatwiej im będzie zrozumieć kolejne struktury językowe, dlatego eksperci twierdzą, że każdy nowy język jest łatwiejszy niż poprzedni.
Na poziomie osobistym im więcej języków opanuje dana osoba, tym lepszy dostęp będzie miała do różnych ludzi i zasobów z innych krajów i kultur. Dodatkowo języki obce pomagają dzieciom lepiej zrozumieć inne kultury, wyrażenia, style komunikacji i sposoby myślenia. Pomoże to dziecku docenić, jak wielki i różnorodny jest świat i otworzyć umysł na inne kultury - co zawsze jest dobre.
Kompetencje komunikacyjne
Wreszcie, dzieci, które są zaawansowane lub biegle posługują się językiem obcym, będą wyjątkowo zadowolone, gdy będą mogły ćwiczyć za granicą. Odkrywanie, że są w stanie komunikować się z obcymi ludźmi, zwiększy ich poczucie własnej wartości, autonomię i pewność siebie.
Im wcześniej, tym lepiej
Kiedy dzieci są malutkie, ich umysły rozwijają się, starając się zrozumieć bodźce, które otrzymują ze świata zewnętrznego.
Eksperci twierdzą, że dzieci, które uczą się języka jak najwcześniej, uzyskają wymowę podobną do ojczystej. Co więcej, badania wykazały, że dzieci mają wrodzoną zdolność do opanowania reguł dowolnego języka - zdolności, które zanikają w dorosłym życiu.
W każdym razie, jest oczywiste, że im więcej lat poświęci się nauce języka tym większą biegłość można osiągnąć, zarówno w mowie jak i w piśmie.
Aby rozwiać szczegółowe obawy dotyczące wczesnej ekspozycji dzieci na kilka języków, prosimy o zapoznanie się z artykułem Częste pytania na temat wychowania dziecka dwujęzycznego poniżej.
10. Częste pytania na temat wychowywania dziecka dwujęzycznego
Mnożą się mity na temat wychowywania dziecka z więcej niż jednym językiem. Czasami rodzice są czują się zniechęcani, ponieważ mówi się im, że może to prowadzić do zamieszania i opóźnień w mowie lub, że przegapili okazję nauczenia swojego dziecka języka w bardzo młodym wieku. Oto najczęstsze pytania i odpowiedzi oparte na badaniach naukowych i prawdziwych historiach wychowania dzieci i osób dwujęzycznych.
Częste pytania:
Czy język obcy jest dodatkowym obciążeniem?
Nauka dwóch języków jest tak naturalna jak nabycie języka ojczystego. Dlatego nie jest to dodatkowe obciążenie w porównaniu z wyzwaniami, jakie napotykają dzieci uczące się w jednym języku.
Dzieci dwujęzyczne, pomimo tego, że otrzymują w przybliżeniu o połowę mniejszą ekspozycję na każdy język niż maluchy jednojęzyczne, wykazują te same podstawowe wzorce rozwojowe i w mniej więcej tym samym wieku co jednojęzyczne dzieci.
Czy umiejętności zdobyte w jednym języku można stosować się w drugim języku?
Uczniowie, którzy mają dobrze rozwinięte umiejętności dekodowania w jednym języku, mogą przenieść te umiejętności do innego języka. Podobnie, uczniowie o dobrze rozwiniętych umiejętnościach czytania dłuższych materiałów, takich jak historie i podręczniki akademickie, mogą przenieść te umiejętności na inny język, pod warunkiem, że znają formę ustną tego języka.
.
Czy wychowywanie dzieci w więcej niż jednym języku wywołuje zamieszanie?
Jest to zdecydowanie najbardziej rozpowszechnione nieporozumienie ze wszystkich dotyczących dwujęzyczności. Niektórzy rodzice uważają, że jeśli dziecko jest narażone na kontakt z dwoma językami w tym samym czasie, może być zdezorientowane do tego stopnia, że nie będzie w stanie ich rozróżnić.
Barbara Zurer Pearson, autorka książki "Wychowanie dziecka dwujęzycznego". uspokaja ,,Już kilka dni po urodzeniu wszystkie niemowlęta potrafią odróżnić wiele języków.” To stwierdzenie jest szczególnie prawdziwe, gdy języki różnią się od siebie - tak jak na przykład francuski i arabski lub polski i angielski.
"W młodym wieku niemowlęta z reguły mogą mieć problemy z odróżnianiem dwóch bardzo podobnych języków, jak angielski i niderlandzki lub rosyjski i ukraiński, ale w wieku około 6 miesięcy już świetnie sobie z tym radzą" twierdzi autorka.
Mit zamieszania jest prawdopodobnie wynikiem starszych, źle zaprojektowanych badań badań, które wyciągnęły wniosek, że wczesna ekspozycja na dwa języki stawia dzieci w niekorzystnej sytuacji. Badania te skłoniły niektórych rodziców-imigrantów do porzucenia swojego języka ojczystego i porozumiewania się w języku kraju, do którego emigrowali. Niektóre badania, szczególnie sponsorowane przez instytucje podobne do Jugentamtów, mogą być pod tym względem tendencyjne i przeczyć prawdziwym historiom dzieci wychowanych w kilku językach.
Czy wczesne nauczanie dziecka kilku języków prowadzi do opóźnień w mówieniu?
Niektóre dzieci wychowywane w wersji dwujęzycznej poświęcają nieco więcej czasu na rozpoczęcie rozmowy niż te wychowane w jednojęzycznych domach. Opóźnienie jest jednak tymczasowe i według ekspertów nie jest to ogólna zasada.
Niestety, rodzice, którzy wyrażają obawy dotyczące rozwoju mowy swojego dwujęzycznego dziecka, są często proszeni o trzymanie się jednego języka. Dzieje się tak, ponieważ w przeszłości dwujęzyczność była uznawana za winną problemów z rozwojem języka.
"Badania wskazują, że dwujęzyczność nie powoduje opóźnień w pozyskiwaniu mowy i języka" - mówi Ellen Stubbe Kester, prezes Bilinguistics, która oferuje dwujęzyczne usługi językowe w Austin w Teksasie.
Nawet jeśli opóźnienie mowy zostało już zdiagnozowane u Twojego dziecko, nauka drugiego języka nie sprawi, że jego mowa będzie się bardziej opóźniać.
"Badania wykazały, że dzieci z opóźnieniami językowymi, które wyrastają w dwujęzycznych środowiskach, uzyskują język w takim samym tempie, jak te w środowisku jednojęzycznym" - mówi Kester. Innymi słowy, to nie drugi język jest odpowiedzialny za opóźnienie lecz inne czynniki.
Czy dzieci dwujęzyczne mieszają dwa języki?
Mieszanie języków jest nieuniknione ale i nieszkodliwe. Jednak dla niektórych, którzy nie znają dwujęzyczności, jest to dowodem na to, że dziecko nie potrafi rozróżnić języków.
Większość dzieci, które wychowały się w wersji dwujęzycznej, używają mieszania, ponieważ tłumaczą oba języki. Ponadto jeden z języków często ma większy wpływ na dziecko niż inne. Dzieci, które mają mniejszy zasób słownictwa w języku mniejszości narodowej, mogą w razie potrzeby korzystać z słów z języka większości. Robią to również osoby, które doprowadziły do biegłości język obcy, który ma większy zasób słownictwa niż język ojczysty.
Eksperci są zgodni, że mieszanie języków u dzieci jest tymczasowe. W końcu odchodzi, ponieważ słownictwo rozwija się w obu językach, a dziecko z czasem uzyskuje więcej ekspozycji na każdy z nich.
W rzeczywistości osoby dwujęzyczne w każdym wieku łączą swoje języki ( w sposób zwany również przełączaniem kodu). Doskonałym przykładem jest powszechne używanie Spanglish (mieszanie angielskiego i hiszpańskiego) przez Latynosów w Stanach Zjednoczonych.
"Czasami ludzie robią to, ponieważ nie znają słowa, którego potrzebują w języku, w którym mówią" - mówi Pearson. "Niektórzy ludzie mieszają się celowo, ponieważ bardziej lubią dane słowo lub frazę w innym języku".
Dzieci są modelowane przez to, co widzą i słyszą, więc jeśli dziecko żyje w środowisku, w którym mieszanie języków jest normą, oczekiwanie, by tego nie robiła, jest nierealne
Kiedy jest już za późno, by wychować dziecko dwujęzyczne?
Nigdy nie jest za późno - ani za wcześnie - na zapoznanie dziecka z drugim językiem.
"Nauka drugiego języka jest łatwiejsza dla dzieci poniżej 10 lat, a jeszcze łatwiej dla dzieci poniżej 5 lat, w porównaniu z dużo większym wysiłkiem, jaki podejmują dorośli" - mówi Pearson.
Optymalny czas, zdaniem ekspertów, to okres od urodzenia do 3 lat - dokładnie wtedy, gdy dziecko uczy się swojego pierwszego języka, a jego umysł jest wciąż otwarty i elastyczny.
Następny najlepszy czas na naukę drugiego języka to okres, gdy dzieci mają od 4 do 7 lat, ponieważ mogą nadal przetwarzać wiele języków na równoległych ścieżkach. Innymi słowy, budują drugi system językowy obok pierwszego i uczą się mówić w obu językach, tak jak rodowici mówcy.
Jeśli twoje dziecko ma więcej niż 7 lat i myślisz wychowywaniu go w dwujęzyczny sposób, wciąż nie jest za późno. Trzeci najlepszy czas na naukę drugiego języka to od wieku 8 do okresu dojrzewania. Dopiero po okresie dojrzewania, jak pokazują badania ( mniej więcej po ukończeniu 16 roku życia), nowe języki są przechowywane w oddzielnym obszarze mózgu, więc dzieci muszą tłumaczyć lub przechodzić przez swój ojczysty język jako ścieżkę do nowego języka.
"Wiele słyszymy o okienkach rozwojowych u małych dzieci, które mogą zniechęcać starsze dzieci i ich rodziców", mówi Pearson. "To prawda, że łatwiej jest zacząć wcześniej, ale ludzie mogą nauczyć się drugiego języka nawet po zamknięciu okna".
Czy małe dzieci, które są jak gąbki, staną się dwujęzyczne bez wysiłku i to w krótkim czasie?
Chociaż łatwiej jest nauczyć się nowego języka dziecku, tym bardziej, jeżeli zaczniemy naukę wcześnie, nawet wtedy nie stanie się to za pomocą osmozy. Oczekiwanie, że dziecko nauczy się angielskiego, oglądając niezliczone odcinki Lippy and Messy w telewizji, jest całkowicie nierealistyczne.
Nauka języka nie musi być obowiązkiem. Ale wprowadzenie dzieciom drugiego języka wymaga jakiejś struktury i, co najważniejsze, spójności, czy to poprzez codzienną rozmowę i czytanie, czy też przez lekcje lub formalne kursy. Chodzi o to, aby wystawić dziecko na naukę języków w znaczący i interesujący sposób, który jest powiązany z prawdziwym życiem. Nie oznacza to, że programy telewizyjne, płyty CD, audiobooki, piosenki w języku docelowym nie pomagają. Wymienione media stanowią nieocenioną pomoc naukową i wzmocnienie nauki w świecie realnym.
Zapoznaj się z pomysłami i strategiami dotyczącymi wychowania dziecka dwujęzycznego tu
Skuteczne sposoby uczenia dziecka dwujęzycznego metodą immersji
11. Jak poprawić zachowanie dziecka?
Na pytanie odpowiada Melissa Doman - ekspert z Instytutów Doman International.
https://www.melissadomansleepconsulting.com/
Ustal zasady
Aby pomóc dziecku w rozwijaniu właściwych nawyków, ważne jest ustalenie mu granic i nagradzanie za właściwe zachowanie.
Dzieciom trudno jest egzystować w chaosie, ale można tego łatwo uniknąć, ustalając zasady, według których może żyć cała rodzina. Podstawowe zasady, które zostaną omówione w tym artykule, mają zastosowanie w każdej sytuacji - kiedy dziecko krzyczy, kłóci się, nie posprząta po sobie i tak dalej. Oferujemy kilka wskazówek, które pomogą zmienić zachowanie dziecka na lepsze.
5 skutecznych porad Melissy Doman z Instytutów Doman International.
Ustal reguły i zapisz je, tak aby znała je cała rodzina.
Gdy ustalisz jakąś regułę, ważne jest to, aby obowiązywała ona całą rodzinę. Dlatego zalecamy, aby ustalić nową regułę na piśmie i wystawić ją na widok publiczny jako przypomnienie. Zamiast pisać negatywne stwierdzenia „nie krzyczymy”, użyj sformułowań pozytywnych takich jak „wyrażamy nasze myśli i komentarze w sposób miły i przyjazny .” W tym przypadku, należy użyć osobistego, spersonalizowanego języka, który obowiązuje w danej rodzinie, co jest bardzo ważne - w rzeczywistości, zasada ta ma zastosowanie do wszystkich członków rodziny, a nie tylko dziecka. Udziel dziecku (zwłaszcza jeśli nie umie czytać) i innym członkom rodziny niezbędnych wyjaśnień dotyczących nowego kodeksu postępowania. Jeśli wprowadzono zasadę „nie używamy gadżetów przy stole”, a tata w pewnym momencie sięgnął po telefon, aby przejrzeć pocztę na przykład – sam poddaje się karze i spędza „czas na zewnątrz” . Dziecko musi widzieć, że rodzice dają dobry przykład.
Opisz oczekiwane i konsekwencje łamania zasad.
Kara powinna być na tyle znacząca, aby dziecko dwa razy pomyślało, zanim odstąpi od zasad, ale nie nadmiernie surowa. Zalecamy zaczynanie od „time-out” – tzw. czasu za zewnątrz (możliwości spędzenia czasu sam na sam ze sobą - red.). Limit czasu trwania zależy od wieku dziecka, zalecamy 1-2 minut przerwy dla każdych dwóch lat życia (na przykład, jeśli dziecko ma 4 lata, czas oczekiwania na powrót do zabawy lub zajęć rodzinnych będzie trwać 2-3 minut).
Jako karę za naruszenie przepisów, można uznać również czas bez tabletu, kreskówki itp. na rzecz ,,czasu na zewnątrz”, w wyznaczonym w domu na ten cel odpowiednim miejscu dla dziecka - tam gdzie dziecko będzie znudzone, i gdzie będzie można łatwo je zobaczyć. Niektórzy rodzice nazywają takie miejsce „obszarem przestrzeni spokoju” - opisując tym samym to miejsce w bardziej pozytywny sposób.
Zachęcaj dziecko do wdrożenia zasad.
Na przykład, zawsze radzę, aby zachęcać do niezależnego snu, jeśli dziecko ma z tym problem. Jeżeli dziecko pozostanie przez całą noc w swoim pokoju i będzie samodzielnie spać, rano powinno się spodziewać dużej liczby pocałunków i uścisków (czasami jest to właściwie nawet mała uczta). Zawsze należy nagradzać dziecko za przestrzeganie zasad, przynajmniej werbalnie.
Jeśli chcesz zastosować karę – użyj jej natychmiast.
Jeśli Twoje dziecko złamało regułę, można dać mu tylko jedno ostrzeżenie. Daj dziecku szansę na podjęcie właściwej decyzji. Ale jeśli ostrzeżenie nie ma wpływu na postępowanie dziecka, a ono łamie tę zasadę po raz drugi, kara powinna być zastosowana natychmiast. Bądźcie sympatyczni i zaangażowani w „wyrafinowanie” zachowania dzieciaka. Nie należy grozić dziecku ani go szantażować - po pierwsze, to nie będzie działać, a po drugie, oznacza to tylko brak szacunku. Możesz być spokojny i używać „przepraszającego” tonu „Przepraszam, Kate, ale złamałaś zasadę i powinnaś dostać ,,czas spokoju” lub „przestrzeń spokoju”. Po nałożeniu takiej grzywny po prostu żyjcie dalej. Nie trzeba tłumaczyć dziecku jego złego zachowania - ono już odczuło jego skutki.
Żyj zgodnie z przepisami i zasadami.
Dzieci nie postrzegają odcieni szarości. Jest im łatwiej, kiedy świat jest podzielony na czarno-biały system wartości. Zasady muszą być przestrzegane wszędzie - nie tylko na tablicy i ścianach w domu. Odnosi się do sklepów, grupy tanecznej, placu zabaw dla dzieci i tak dalej. Jeśli zdecydujesz się na nasz zaproponowany tu system, to każda „ostra” sytuacja musi działać w ten sam sposób. Korzystając z ,,czasu spokoju” jako rodzaju grzywny, należy wywiązać się ze części umowy – musimy uważać, aby trwało to dokładnie 2 minuty i ani sekundy dłużej (użyj timera). Jeśli wybrałeś karę - pozbawienie dziecko niektórych zabawek, zawsze zwróć je po tym samym okresie czasu. Twoje dziecko bardzo szybko zorientuje się: mama i tata słów nie rzucają słów na wiatr. To wyznaczy granice tego, co jest dozwolone.
Należy mieć na uwadze, że kara nie jest Twoim celem. Wystarczy nauczyć dziecko, jakie zachowanie jest dopuszczalne, a jakie - nie. Każde dziecko (i dorośli też) może w pewnym momencie „wymknąć się spod kontroli”, a piękno tego systemu polega na tym, że pozwala uspokoić dziecko, aby przemyślało i zmieniło swoje zachowanie. W ten sposób możemy pokazać synowi lub córce, że go szanujemy i wierzymy w jego rozsądek. Dzieci szybko się uczą, że dorośli ustanawiają granice nie po to, aby dziecko ujarzmić. W rzeczywistości, dzieci potrzebują granic, nawet jeśli o tym nie wiedzą – ponieważ znając granice tego, co jest dozwolone, łatwiej jest im zrozumieć, czego się mogą się spodziewać od dorosłych.
Ważne przypomnienie
W tym artykule, rozmawialiśmy dużo o tym, co może się wydarzyć złego - dziecko zachowuje się niewłaściwie, będziemy musieli zastosować karę itd. Dlatego chcę zakończyć powyższe porady ważnym przypomnieniem:
Zachowaj pozytywne nastawienie
Jeśli Twoje dziecko zauważy, że niektóre z jego działań sprawiają rodzicom radość, będzie ono chętniej zachowywało się we właściwy sposób. Dziecko będzie czekało na potwierdzenie z naszej strony, da z siebie wszystko, co jest w stanie. System nagród nie zawsze będzie działać, w pewnym momencie niektóre ,,kary” się wyczerpią. Ale to nie oznacza, że dziecko wróci do poprzedniego zachowania.
12. Jak przejść od etapu czytania globalnego do czytania analitycznego nowych tekstów w języku polskim? Jak dziecko uczone Metodą Domana poradzi sobie z analizą i syntezą nowych wyrazów?
Zabawa z fonemami to następny etap czytania globalnego - jest nauka analizy i syntezy głoskowe Metodą Domanaj, którą my nazywamy dekodowaniem nowego tekstu za pomocą kodowania fonetycznego. Zdjęcie pokazuje przykładową zabawę z połączeniami fonemów:
ra, re, ri, ro, ru, ry, rę, rą,
r-ia, r-ie, r-io, r-iu, r-ię r-ią
rz-a, rz-e, rz-o, rz-u, rz-ó, rz-y
Uwaga! Połączenia fonemów nie mają nic wspólnego z sylabami - sylaby to struktura pisowni, która nie ma odzwierciedlenia w prozodii polskiej (sylaby: wan-na vs wymowa: waaa-nna vs kodowanie fonetyczne: wa-n-na). Z tego powodu to właśnie sylabizacja najbardziej komplikuje naukę analitycznego czytania.
Takie połączenia fonemów powinny być prezentowane/czytane ł ą c z n i e (czyli tak, jak naprawdę brzmią w wymowie). Aby dziecko prawidłowo je rozkodowało czyli usłyszało w umyśle prawdziwe brzmienie, proponujemy wcześniejszą prezentację (wizualną i słuchową) tych połączeń na niewielkich karteczkach dydaktycznych Metodą Domana (mniej niż jedna sekunda na kartę).Oczywiście dziecko powinno poznać wcześniej same fonemy Metodą Domana (fonemów jest tyle, ile liter alfabetu). Doświadczone dziecko, nauczane wcześniej Metodą Domana, ma wyrobioną zdolność zapamiętywania takich połączeń nawet po jednokrotnej prezentacji. Nie jest wymagana prezentacja wszystkich niezliczonych połączeń, jakie występują w języku polskich, a wystarczy jedynie zestaw ułożony na podstawie danego tekstu. Nie jest również wymagana dużo ilość tekstów, aby dziecko nauczyło się rozkodowywać polski tekst. Dzieci bardzo szybko uczą się zasad panujących w danej dziedzinie. Metoda Kodowania Fonetycznego pokazuje proste i czytelne zasady rządzące polskimi fonemami.
Uwaga! Fonemy to nie nazwy liter- fonem nie powinien zawierać dźwięków dodatkowych. Zapraszamy do lektury naszego artykułu - cały etap przejściowy oparty na prostym kodowaniu fonetycznym tekstu polskiego za pomocą kropek i łuków, szczegółowo opisaliśmy w naszym poradniku metodycznym w artykule nr 19 Jak gładko przejść od etapu czytania globalnego do analizy i syntezy nowych tekstów? Analiza i synteza dźwiękowa tekstu do nauki czytania i pisania metodą kodowania fonetycznego. tu Poradnik metodyczny
Nasza metoda jest skuteczna, szczególnie w profilaktyce oraz terapii dysleksji, i działa dość szybko, ponieważ magia tkwi w dziecku. Oznacza to, że niekoniecznie trzeba przejść przez wszystkie możliwe kombinacje liter (fonemów) i niezliczoną ilość tekstów, aby dzieci nauczyły się dekodować polski tekst. Zwykle robią to szybciej niż można się tego spodziewać, a czasami nawet nie wiadomo kiedy podchwyciły reguły i zasady rządzące polską fonetyką i pisownią.
13. Dlaczego moje dziecko chce czytać ciągle tę samą książkę? Czy takie powtarzanie jej nie nudzi i jest w ogóle korzystne? Od czego zależy ilość powtórzeń? Czy bajeczki dla dzieci są dla nich trudne?
Często słyszymy o korzyściach płynących z czytania dzieciom przed pójściem spać w celu rozwijania zasobu słów, umiejętności czytania i pisania oraz dobrych relacji z dzieckiem. Jednak eksperci rzadko tłumaczą, dlaczego Twoje dziecko prosi o tę samą książkę każdego wieczora, a czasami również wiele razy w ciągu dnia. Wkrótce oboje znacie treść na pamięć, co jednak najwyraźniej nie nudzi malucha.
Czynności podjęte tuż przed snem są szczególnie dobrze zapamiętywane przez małe dzieci, ale można się zastanawiać, czy taka ilość powtórzeń jest korzystna.
Odpowiedź brzmi tak. Twoje dziecko pokazuje, że podobają mu się te historie, ale także, że wciąż uczy się czegoś nowego na podstawie zdjęć, słów i interakcji, jakie mają miejsce podczas czytania tej książki razem.
Dlaczego dzieci chcą i potrzebują powtórzeń?
Wybieranie rzeczy znanych i sceptycyzm wobec nowości jest często zauważany w młodym wieku i odzwierciedla bardzo wczesny etap procesu uczenia się. Na przykład młode niemowlęta wolą twarze tej samej płci i pochodzenia etnicznego co ich opiekunowie.
Wraz z wiekiem i nagromadzonym doświadczeniem zainteresowania dziecka zmieniają się w kierunku poszukiwania nowości. Doświadczone niemowlęta wolą nowe twarze, które są teraz bardziej interesujące niż bardzo dobrze znana twarz opiekuna.
Nawet noworodki wolą oglądać nową twarz, jeśli wielokrotnie pokazuje się im obraz twarzy matki. Okazuje się więc, że gdy niemowlęta zakodują wystarczająco dużo informacji o obrazie, są gotowe, aby przejść do nowych doświadczeń.
Wiek oraz doświadczenie dziecka wpływa na szybkość, z jaką uczy się ono i zapamiętuje informacje z Waszego wspólnego czytania książek.
Dwie kluczowe zasady rozwoju pamięci to:
-mniej doświadczone dzieci potrzebują więcej czasu na zakodowanie informacji niż dzieci bardziej doświadczone,
-analogicznie, początkujący adepci wczesnego nauczania szybciej zapominają w porównaniu z książkowymi wyjadaczami.
Na przykład doświadczone jednolatki uczą się sekwencji nowych działań dwa razy szybciej niż sześciomiesięczne dzieci. Mniej doświadczony, przeciętny 1,5-latek zwykle pamięta sekwencję nowych czynności przez dwa tygodnie, bardziej doświadczone dwulatki pamiętają przez trzy miesiące.
Dwuwymiarowe źródła informacji, takie jak książki i filmy, są trudniejsze do przyswojenia od bezpośrednich doświadczeń. Dlatego powtarzająca się ekspozycja pomaga dzieciom zakodować i zapamiętać wielowymiarowe informacje z tych źródeł.
Czy bajeczki dla dzieci są dla nich trudne? W jaki sposób dzieci uczą się, wielokrotnie powtarzając tę samą lekturę?
Wg najnowszych badań, czterokrotne czytanie tej samej historii, (zamiast dwóch razy), poprawiło dokładność w reprodukcji czynności niezbędnych do wykonania zabawki-grzechotki u dzieci 1,5-rocznych i dwuletnich. Podobnie, podwojenie ekspozycji na demonstrację instrukcji wideo u dzieci w wieku od 12 do 21 miesięcy, poprawiło ich zapamiętywanie działań docelowych.
Wielokrotna prezentacja tej samej bajki pomaga dzieciom w nauce nowych słów, szczególnie u dzieci w wieku do lat pięciu.
Powtarzanie pomaga w uczeniu się złożonych treści, zwiększając możliwości kodowania informacji, jednocześnie pozwalając dziecku na skupienie się na różnych elementachi i dając możliwość zadawania pytań oraz łączenia koncepcji poprzez dyskusję.
Można pomyśleć, że bajki nie są zbyt skomplikowane, ale faktem jest, że zawierają o 50% więcej rzadkich słów niż programy w telewizji emitowane w czasie prime-time, a nawet rozmowy studentów wyższych uczelni. Kiedy ostatnio używaliście słowa żyrafa w rozmowie z przyjacielem lub współmałżonkiem? Uczenie się wszystkich tych informacji wymaga czasu i wielu powtórzeń.
14. Czy należy pomagać niemowlętom siadać, kiedy już podejmują samodzielne próby, a jeśli to się jeszcze nie udaje, okazują frustrację lub denerwują się?
Tak, należy pomagać, ale nie fizycznie. Dziecko jeszcze nie siedzi samodzielnie, lecz dopiero uczy się siadać.
Frustracja jest z pewnością wyrazem chwilowego odczucia porażki związanej z daremnym, ogromnym wysiłkiem, ale pomagając fizycznie, odbieramy dziecku szansę rozwoju siły mięśni i charakteru oraz poczucie własnej siły i satysfakcję. Natomiast wsparcie emocjonalne, słowny doping, kibicowanie i oklaski, będą z pewnością lepszą, zdrowszą formą pomocy.
Płacz spowodowany siłowymi zmaganiami z rozwojem fizycznym najczęściej spełnia rolę aerobową i zwiększa podaż tlenu do mózgu. Musimy jednak być bardzo uważni, aby odróżnić ten rodzaj płaczu, od płaczu, który komunikuje ból lub cierpienie. W płaczu cierpienia kąciki ust opadają, obie brwi są spięte w środku, a podbródek dziecka drży. Natomiast w przypadku dyskomfortu fizycznego lub frustacji dziecko wydaje nagły, kaszlący lub prychający płacz z chrząkaniem, które brzmi jak "rrrr" oraz wykrzywia lub napinana mięśnie twarzy.
Prosimy spróbować. Jeśli dziecku nie dzieje się żadna krzywda, (np. nie ma wady serduszka) niech trenuje siłę mięśni i charakteru. Prosimy Państwa o kibicowanie maluszkom. Dziecko już wie, czego chce, a mianowicie chce usiąść, niech więc spróbuje to osiągnąć siłą własnych rączek i brzuszka.
Dziecko, które samodzielnie rozwija swoje mięśnie, aby osiągnąć upragniony cel, to mały wojownik, który przełamuje swoje ograniczenia, a wysiłek z tym związany można porównać do intensywnego treningu na siłowni.
15. Kiedy niemowlę może samodzielnie siedzieć? Jak wspomagać naukę siadania? POZYCJE DO ZABAWY
Dziecko może podejmować samodzielne próby siadania już w wieku ok. 4 miesięcy. To bardzo ekscytujące! Jednak nawet jeśli dziecko denerwuje się i bardzo chce usiąść, nie można tak po prostu go posadzić, ponieważ jego kręgosłup nie jest na to przygotowany. Dziecko jeszcze nie siedzi samodzielnie, lecz dopiero uczy się siadać. Najważniejszą sprawą w tym okresie jest ochrona kręgosłupa.
Kręgosłup to wspaniała kolumna, złożona z kręgów, która podtrzymuje ciężar całego ciała, ale jest wytrzymały wtedy i tylko wtedy, gdy jest już odpowiednio dojrzały (twardy) i całkowicie wyprostowany. M.in. dlatego czekamy na odpowiedni wiek, kiedy to kości dziecka będą odpowiednio dojrzałe do przyjęcia pozycji wyprostowanej. Również dlatego kręgosłup potrzebuje ochrony w postaci stelaża, który tworzą dobrze rozwinięte, silne mięśnie brzucha. Dodatkowo ten piękny i wytrzymały organ potrzebuje odpowiednio skonstruowanego statywu, jakim jest sprawna i dobrze rozwinięta (prawidłowo ustawiona) miednica, która podtrzymuje młody kręgosłup.
Z wyżej wymienionych powodów zdolność Twojego dziecka do samodzielnego wchodzenia i wychodzenia z pozycji siedzącej nie zdarza się przed osiągnięciem wieku 7,5-10 miesięcy. To wiek, w którym Twoje dziecko jest zdolne do samodzielnego siedzenia, które nazywamy siedzeniem funkcjonalnym. Oznacza to kilka rzeczy, które musimy wziąć pod uwagę, gdy dziecko dopiero próbuje podnieść się do pozycji siedzącej.
Jak wspomagać naukę siadania? POZYCJE DO ZABAWY
Czas na brzuszku, przewracanie się z plecków na boczki i na brzuch, pełzanie i czworakowanie.
1. Zabawa na podłodze w pozycji horyzontalnej jest bardzo ważna we wczesnych etapach siadania. Jeśli dziecko samodzielnie nie wchodzi w pozycję siedzącą, wydłużamy etap zabaw na brzuszku i ćwiczenia motoryczne na podłodzie, (np. pełzanie i czworakowanie), które rozwijają m.in. miednicę.
2. Nawet jeśli Twoje dziecko już potrafi samodzielnie siadać (hurra!), nadal zabawa w pozycji horyzontalnej jest kluczowym elementem rozwoju motorycznego. W tym momencie dzieci prawdopodobnie bawią się na podłodze we wszystkich pozycjach na brzuszku, na pleckach i na boku). Te pozycje pozwalają im również na ćwiczenie umiejętność samodzielnego wchodzenia i wychodzenia z pozycji siedzącej.
3. W wieku 6 miesięcy - wiele dzieci często już samodzielnie bawi się w pozycji siedzącej. Brawo! Osiągnęły milowy krok, jednak nie chcemy ograniczać ich możliwości dalszego rozwoju motorycznego. Kontynuujmy zachęcanie do dalszej zabawy na podłodze i czasu spędzanego na brzuszku. Ich układ kostny nadal się rozwija i potrzebuje silnych mięśni, które go ochronią w pozycji wyprostowanej.
4. Dopiero dziecko w wieku 7,5-10 miesięcy potrafi siadać i siedzieć jako ktoś, kogo można nazwać siadaczem funkcjonalnym, co oznacza, że potrafi samodzielnie wchodzić i wychodzić z pozycji siedzącej, a ta pozycja jest dla niego bezpieczna, ponieważ sam ją przybiera i ma wystarczająco dojrzały, rozwinięty układ kostny i mięśniowy do utrzymania tej pozycji.
16. Dziwne raczkowanie - czy są powody do zmartwienia? Różne style przemieszczania się.
Dzieci, które nauczyły się siadać zanim rozwinęły naturalne sposoby przemieszczania, często wykazują analogiczne do swojego rozwoju ruchowego, wczesne style poruszania, które wykonują w sposób nienaturalny np. w pozycji siedzącej. Te dziwne style są postrzegane jako nieprawidłowe i bardzo martwią rodziców. Często dzieci te mają większe trudności z nauką raczkowania, a niektóre nie uczą się tego w ogóle.
Brak raczkowania powoduje pominięcie ważnych etapów synchronizacji pracy mózgu, a w rezultacie prowadzi do późniejszych problemów edukacyjnych.
Jeśli dziecko jednak porusza się, lecz robi to stylem ,,nieprawidłowym”, chociaż my wolimy używać słowa ,wczesnym" - czy powinno to martwić rodziców?
Prawdą jest, że dziecko nie może źle czołgać się, pełzać lub raczkować, tak długo, jak robi to w pozycji poziomej. Ruch dla mózgu jest sprawą najważniejszą i dlatego wszyscy rodzice, których dzieci chcą przemieszczać się w pozycji horyzontalnej, mogą odetchnąć z ulgą.
Oto kilka sposobów poruszania się po podłodze w tym style wczesne, w jakich dzieci przechodzą z punktu A do punktu B.
1. Ruch homogeniczny - wczesne komando/żaba – różne style czołgania się.
Rozwój neurologiczny: rozwój pnia mózgu, synchronizacja niższych i wyższych partii mózgu.
W tym wczesnym stylu to zwykle brzuch powinien spoczywać płasko na ziemi, a wyciągnięte ramiona i nogi dziecka poruszają się do przodu. Na początku dziecko może się czołgać, przesuwając ramiona do przodu, jednocześnie odpychając nogi. Potem może utrzymać ciężar na rękach, jednocześnie wyciągając/dosuwając nogi.
Jednak wiele szkół wczesnego rozwoju wskazuje siadanie jako etap, który występuje przed raczkowaniem (nazwa ogólna, pod którą zapewne kryją się inne wczesne etapy rozwoju umiejętności przemieszczania się m.in. czołganie). W rezultacie wielu rodziców czeka z nauką ruchu dziecka w pozycji poziomej do momentu, kiedy maluch potrafi już siedzieć. Jeśli dziecko nauczyło się już siadać, często próbuje w ten pozycji przesuwać ciało na znaczną odległość. W tym wypadku miednica spoczywa na podłodze w pozycji siadu, a dziecko przesuwa się po podłodze siłą rąk i mięśni brzucha. Dziecko może na początku również poruszać się w kółko i czasami nawet się cofać, ale chce być w ruchu. Kiedy niemowlę przekona się, że jest w stanie poruszać się z miejsca na miejsce oraz dowie się, że pójście naprzód jest najskuteczniejszym sposobem, aby to osiągnąć - będzie to robiło.
W tym wypadku mamy do czynienia z bardzo wczesnym wzorcem ruchu, który jako etap został zaadaptowany przez malucha do pozycji siedzącej. Ta faza rozwoju ruchowego powinna być jednak rozwijana, aby dziecko mogło ją ostatecznie porzucić na rzecz bardziej zaawansowanych stylów. Zachęcanie dziecka do poruszania się w pozycji leżącej, w czasie kiedy niemowlę już potrafi siedzieć, jest niewątpliwie trudniejsze od ćwiczeń z młodszymi niemowlętami. Rodzicom pozostaje demonstracja i czynne uczestnictwo w czołganiu się razem z dzieckiem. Jedynie w taki sposób można zachęcić i przekonać siadające lub wstające niemowlę - do zabawy w komando.
2. Ruch homolateralny – zaawansowane komando/ krokodyl – różne style pełzania.
Rozwój neurologiczny: rozwój obszarów podkorowych, synchronizacja prawej i lewej półkuli mózgu.
Dziecko porusza się, jednocześnie wyciągając prawą nogę i prawą rękę i odpychając się lewą rękę i nogą jednocześnie. Może również zmienić ten ruch w przeciwną stronę.
Na tym etapie niemowlęta także poruszają się do tyłu, w kółko lub na boki. Dopóki Twoje dziecko nie nauczy się iść do przodu, po prostu ma swój własny sposób działania i nie ma żadnych powodów do obaw. U zdrowego niemowlęcia także ten wczesny wzorzec jest jak najbardziej prawidłowy i zostanie ostatecznie porzucony na rzecz ostatecznego wzorca ruchu, który nazywamy wzorcem krzyżowym.
3. Ruch kontralateralny- style klasyczne – nazywane inaczej raczkowaniem
Rozwój neurologiczny: rozwój śródmózgowia, synchronizacja krzyżowa, górnych i dolnych obszarów, prawej i lewej półkuli mózgu.
Wzór krzyżowy, zwany raczkowaniem wzorcem naprzemiennym, jest najbardziej efektywną formą poruszania się po ziemi w poziomej pozycji ciała. Twoje dziecko może zacząć trochę chwiejnie, ale bez wątpienia w mgnieniu oka przemierzy pokój. W tym momencie maluch potrzebuje jak najwięcej doświadczenia, w tym co robi. Ilość doświadczenia, które uzyska, jest niezmiennym produktem tego, ile okazji otrzyma, aby mogło ćwiczyć w idealnym środowisku.
a) Ruch nierówny, kulejący, utykanie na boki:
Jeśli dziecko ma silniejszą jedną stronę ciała od drugiej, raczkowanie może być nieco nierówne. Nie ma powodów do obaw. Z biegiem czasu i ćwiczeń rozbieżność wyrównuje się i znika.
b) Raczkowanie na jednej ręce:
Niektóre dzieci nie tylko są zainteresowane poruszaniem się, ale także chcą zabrać ze sobą swoje zabawki. Rozwiną styl raczkowania z jedną otwartą dłonią, a drugą chwytającą każdy przedmiot, do którego mogą dosięgnąć. Ten styl również jest jak najbardziej prawidłowy.
c) Styl niedźwiedzia:
Mechanika tego stylu taka sama jak klasyczna, z wyjątkiem tego, że niemowlę trzyma ręce i nogi prosto, wyglądając jak niedźwiedź. Jest to jeden ze stylów raczkowania niemowląt, które wykazują wielką siłę nóg i ramion, a także jest oznaką gotowości malucha, który wkrótce zechce SAM stanąć na dwóch nogach.
4. Rolka:
Dzieci, które przemieszczają się z miejsca na miejsce, przewracając się z pleców na brzuch, nie używają przy tym rąk i nóg. Są to na ogół dzieci, które miały zbyt mało okazji do ćwiczeń na brzuszku, ale w zamian same nauczyły się przewracać z plecków na brzuszek. Te maluszki wydają się mieć potrzebę szybkości. Z pewnością mogą poruszać się bardzo szybko, ale kosztem dokładnej nawigacji i promienia skrętu. Opiekunowie mogą jedynie cieszyć się, że dziecko chce poruszać się w pozycji poziomej. Doman International w tym przypadku stosuje specjalny krzyżaczek wykonany z lekkich drewnianych szczebelków, który umieszczony na pleckach malucha uniemożliwia turlanie i nie pozostawia wyboru w kwestii prawidłowego sposobu lokomocji. Również w tym wypadku rodzicom pozostaje czynne czołganie się razem z dzieckiem i przekonanie malucha, że ten sposób jest po prostu wygodniejszy, zabawniejszy i bardziej efektywny.
17. Na którym konkretnym etapie rozwoju jest moje dziecko?
Dzieci rozwijają się asynchronicznie, co oznacza, że mają różne potrzeby w poszczególnych sferach rozwoju. Podobnie postępy na drodze rozwoju neurologicznego osiągają różne etapy dla poszczególnych zdolności.
Zwłaszcza podczas okresów przejściowych etapy mogą czasami pokrywać się w jednym lub więcej obszarów. Na przykład, dziecko może uczyć się wstawania i chodzenia na etapie IV, wciąż wykonując ważne czynności III etapu, np. ćwicząc i pokonując coraz dłuższe dystanse raczkowaniem.
Niemowlę może być na I etapie rozwoju zdolności ruchowych, etapie II rozwoju dotykowego i etapie III rozwoju wizualnego. Wiele zależy od momentu wejścia w zabawy, zwłaszcza gdy program rozpoczynają nieco starsze niemowlęta.
Dlatego należy bardzo elastycznie wybierać zabawy Metodą Domana, aby w sposób spersonalizowany dostosować program do potrzeb dziecka. Taki wybór umożliwiają nasze harmonogramy, które są projektowane oddzielnie do każdej zabawy.
Stosowanie harmonogramów umożliwia dostosowanie możliwości rozwoju Metodą Domana do wymagań dziecka i jednocześnie pozwala na monitorowanie postępów malucha. Dzięki tabelom nigdy nie pogubimy się, nawet jeśli dziecko rozwija się na kilku etapach jednocześnie.
Na przykład, możemy prowadzić stymulację rozwoju wzroku etapu III np. program owocowy, wciąż wykonując czynności II etapu ( np. prezentację nowych, ciekawych prostych kształtów i ekspozycję szachownicy). Wszystko jest w porządku. Wystarczy zastosować harmonogram zawierający czynności dla danego etapu lub używać dwóch różnych harmonogramów i stopniowo dokonać przejścia między etapami.
Rozwój dziecka ma charakter całościowy i przestrzenny (bardziej niż liniowy), dlatego Metoda Domana umożliwia wybór wartościowych zabaw w sposób wielowymiarowy.
18. Jak nauczyć małe dziecko jazdy na rowerze?
Wiele dzieci, szczególnie ze starszego pokolenia, nauczyło się tej umiejętności własnymi siłami, na modelach rowerów często większych niż one same. Problemy z nauką jazdy na rowerze zaczęły się wraz z produkcją rowerków trzykołowych. Chodzi o to, aby dzieci nie przyzwyczajały się do kijków i bocznych kółeczek, ponieważ równowagi trzeba się nauczyć. Nie powinniśmy dopuścić do tego, aby nasze dzieci dzięki takim udogodnieniom jak ortezy, stawały się coraz bardziej bezradne. Pełen artykuł wraz z instruktażem z ,,Poradnika rozwoju ruchowego" przeczytacie Państwo tu lub po kliknięciu na przycisk.
19. Moje dziecko jest ciągle w ruchu. Czy nie jest za późno na wprowadzenie programów inteligencji? Kiedy jest najlepszy czas na wprowadzenie bitów inteligencji?
,,Rodzice nie powinni odczuwać najmniejszego oporu w zastosowaniu własnej wyobraźni w stosowaniu Bitów inteligencji” Glenn Doman.
Dzieci przechodzą przez różne fazy rozwoju i szybko przychodzi moment, kiedy nie posiedzą już długo w czasie prezentacji bitów inteligencji. Raczkujące maluchy posiadają już całkiem spory zasób słownictwa i chcielibyśmy wiedzieć co zapamiętały, aby przekazywać im nowe, ciekawe informacje. W tym wieku doświadczone maluchy szybko zapamiętują nowości, niekiedy nawet po pierwszej prezentacji. Na tym etapie często rozpoczyna się wprowadzanie programów inteligencji czyli rozszerzeń informacji.
Ekspozycja podłogowa dla dziecka, które zna już nazwy kart i odczuwa silną potrzebę poruszania się - to najlepszy pomysł. Kto powiedział, że ponowna prezentacja bitów nie może odbyć się w formie zdań pytających? Możemy także połączyć prezentację z ruchem. I to jest właśnie strzał w dziesiątkę.
Jeżeli mamy cień podejrzenia, że nasze raczkujące dziecko opanowało już nazwy kart, nie możemy, a nawet nie powinniśmy kazać mu siedzieć i czekać do końca zdania. Wtedy możemy porozkładać karty na podłodze i pozwolić dziecku na ruch połączony ze zdobywaniem wiedzy. Dziecko w tym wieku często oczekuje dodatkowych informacji i ciekawostek na temat znanych mu bitów inteligencji. Stąd opracowuje się drugie, trzecie, czwarte itd. znaczenie bitu inteligencji zwane programem. Można także opowiadać dziecku bity inteligencji w formie anegdotek. Albo zadawać pytania.
Mamy i babcie od wieków instynktownie znają wartość edukacyjną zdań pytających. Taka rozmowa rozwija naukowe myślenie. Gdzie jest ćma? Wiesz, że ćmy mają futro? A czy wiesz, że ćmy używają światła Księżyca jako latarni morskiej i kompasu? (dziecku można dodatkowo pokazać latarnię morską i kompas oraz opowiedzieć do czego służą). Koncepcję można objaśnić podczas wieczornego spaceru w świetle lamp i świateł domów. Czy wiesz, że ćma myli lampkę nocną z Księżycem? Tak, ćma myśli, że Twoja lamka nocna to Księżyc. Co zrobi ćma, jeżeli w nocy zapalisz lampkę i otworzysz okno?
Z drugiej strony raczkujące dziecko powinno rozwijać swój fizyczny potencjał na podstawie programu rozwoju inteligencji ruchowej. Jeśli jego potrzeby ruchowe zostaną zaspokojone w innych zabawach, maluch chętnie odpocznie (byle nie za długo) i zapozna się z programami inteligencji.
Kiedy jest najlepszy czas na wprowadzanie programów inteligencji?
,,Program przekazywania wiedzy encyklopedycznej powinno zacząć się tak wcześnie, jak tylko jest to możliwe i może być prowadzony równocześnie z programem czytania. Te dwa programy są oczywiście najważniejsze ze wszystkich. Programy te są ogromnie zabawne i będą dostarczały przyjemności dziecku przez całe życie, obejmując sztukę, muzykę, przyrodę, biologię historię i wszystkie inne fascynujące rzeczy, które oferuje nam życie.
Matki powinny być dobrze wdrożone w naukę techniką Bitów Inteligencji i program czytania przed rozpoczęciem programu matematyki.” - to słowa samego Glenna Domana
Z kolei w nowej uaktualnionej wersji ,,Jak przekazać małemu dziecku wiedzę encyklopedyczną", napisanej przez Glenna razem z córką Janet, wskazano na potrzebę posiadania przez dziecko minimum słownictwa, aby zacząć programy inteligencji oparte na roszerzeniach informacji (1.,2., 3., punkt w opisach) Informacje muszą być odpowiednie dla wieku, co oznacza, że dziecko powinno posiadać wystarczającą ilość wiedzy, aby zrozumieć lub intuicyjnie pojąć znaczenie programu Inteligencji. Rodzice, którzy wcześnie zapoznali dziecko z dużą ilością słów, mogą przyspieszyć ten proces. Jeśli jakieś słowo umknęło, maluch i tak je zapamięta, intuicyjnie postara się odgadnąć znaczenie lub.... i to jest najpiękniejsze – przechowa informację w pamięci do czasu, gdy będzie mógł w pełni ją zrozumieć ( np. słowo ogólniak czy ogórniak, nie wiem co to znaczy, ale to zapamiętam)
Dwa powyższe stanowiska dotyczące rozpoczynania programu inteligencji z pozoru wydają się wykluczać, ale różnice wynikają z różnych faz rozwoju dziecka. Najmłodsze trzymiesięczne dzieci są doskonałymi odbiorcami prezentacji nowego słownictwa, pierwszych prezentacji bitów inteligencji w formie obrazu z podpisem ( u nas punkt 0). Starsze 11-miesięczne dziecko jest już w ruchu, ale jest przygotowane do odbioru szerszych informacji i oczekuje ciekawostek na temat znanych sobie z nazw bitów inteligencji.
W tym wieku wprowadzamy następne znaczenia informacji ((1.,2., 3., punkt w opisach), opowiadamy dziecku anegdotki na spacerach, wykonujemy książeczki w oparciu o rozszerzenia informacji (zdanie + obraz) oraz bawimy się w detektywa lub w naukowca. Który z tych motyli lata w dzień? Dziecko może przeprowadzić śledztwo podczas spaceru lub wieczorem w domu. Może również pomóc dorosłym w odróżnianiu gatunków. Pokaż babci, gdzie jest listkowiec? Babcia już jest ślepa jak kret i nie widzi - powiedz, gdzie się podziała biedronka?
Nauka niemowlęcia wymaga pomysłowości, sprytu i poczucia humoru.
20. Czy jest możliwość pracy Metodą Domana z dzieckiem z niepełnosprawnością?
Czy Metoda Domana podniesie sprawność intelektualną dziecka ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi?
Zdecydowanie tak. Metoda Domana została opracowana do rewalidacji dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi.
Koszalińscy terapeuci pracują tą metodą na zajęciach terapii pedagogicznej, rewalidacji, rehabilitacji wzroku i słuchu oraz fizjoterapii - wykonując z dziećmi ćwiczenia ruchowe z programu rozwoju fizycznego. Do Instytutów Osiągania Ludzkich Możliwości w Filadelfii oraz Instytutów Doman International zgłaszają się rodzice z dziećmi w różnym wieku.
Fundatorka Fundacji Ingenium sama ma syna z autyzmem i metoda okazała się bardzo skuteczna w pracy z jej własnym dzieckiem. Dzięki Metodzie Domana jej syn mówi, czyta, jest bardzo sprawny fizycznie, ma rozległe zainteresowania, a jego funkcjonowanie i jakość życia poprawiły się w wielu dziedzinach. Rozwój również przełożył się na większą akceptację społeczną i sympatię środowiska, w którym żyje syn.
Stymulacja poznawcza techniką bitów inteligencji Metodą Domana opiera się na metodzie szkolenia pilotów amerykańskiej armii. To gwarantuje, że jest skuteczna w pracy z osobami w każdym wieku, również dorosłymi.
Czy Metoda Domana sprawi, że dzieci niepełnosprawne będą ,,mądrzejsze"?
Przede wszystkim należy opowiedzieć o tym, jak działa Metoda Domana.
Metoda Domana kładzie nacisk na wczesną interakcję dziecka z rodzicami. Głównym powodem, dla którego Metoda Doman-Delacato działa tak dobrze, jest fakt, że daje rodzicom bezpieczne i inspirujące sposoby na zabawy oparte na interakcji z dzieckiem.Rodzice mogą nie wiedzieć, jak porozumiewać się z noworodkiem lub bawić się z dzieckiem z uszkodzeniem mózgu i w efekcie pozbawić swoje dzieci niezbędnego wsparcia we wczesnym rozwoju.
Dzięki badaniom naukowym wiemy, że dzieci, które otrzymują duże ilości zdrowej interakcji, są lepiej przystosowane, rozwinięte i „mądrzejsze” od dzieci, które uzyskują mniej lub w ogóle nie mają zdrowej interakcji z rodzicami. W rzeczywistości niemowlęta, które mają zbyt mało okazji do zabawy i komunikacji ze zdrowym człowiekiem, mogą mieć poważne problemy fizyczne i psychiczne. Dlatego właśnie część wczesnych i szybkich efektów stosowania metody Doman Delacato można przypisać tej tendencji.
Zarówno Glenn Doman jak i Carl Delecato, są obecnie bardzo szanowani za zwrócenie uwagi społeczności medycznej na znaczenie wczesnej interwencji w leczeniu Zespołu Downa.
Czy Metoda Doman-Delacato zwiększa zdolności wizualno/przestrzenne i motoryczne?
Odpowiedź na to pytanie jest niewątpliwie twierdząca.
Jeśli te umiejętności można poprawić u dziecka z zespołem Downa, jedynym możliwym rezultatem tej interwencji będzie fakt, że dziecko będzie „mądrzejsze”.
Pamiętajmy, że istnieje znacząca różnica między tym, co naukowcy definiują jako funkcję intelektualną, a tym, co określają rodzice.
Jeśli dziecko widzi lepiej i sprawniej się porusza, w naturalny sposób będzie się szybciej uczyć. To nie od razu znaczy, że dziecko doświadczy poprawy funkcji intelektualnych, ale już sprawi, że informacje będą przetwarzane w pierwszej kolejności. Wtedy jeśli rozwój wzrokowy i ruchowy nastąpi wcześniej u młodszego dziecka, to ten młody człowiek wcześniej przyswoi informacje i będzie funkcjonalnie mądrzejszy. Im dziecko wcześniej zacznie naukę, tym więcej wiedzy i umiejętności skumuluje, co odpowiednio wpłynie na funkcjonowanie i inteligencję.
21. Dlaczego w Metodzie Domana uczy się czytania tak małe dzieci?
Dlaczego uczymy małe dzieci czytania Metodą Domana?
Kiedy uczysz swoje dziecko czytać, to nie tylko rozpoczyna się trwająca całe życie miłość do czytania, ale także stymulowany jest rozwój mózgu. Kiedy rodzice wiedzą, w jaki sposób mózg rośnie i dlaczego tak się dzieje, mogą wykorzystać swoją miłość i wiedzę, aby stać się najlepszym nauczycielem, jaki kiedykolwiek będzie miało dziecko.
Dzieci mają ogromny potencjał i możliwości; mogą nauczyć się czytać w bardzo młodym wieku. Potrafią czytać, chcą czytać i mocno wierzymy, że powinny czytać. Maleńkie dzieci mają, palące się w nich, nieograniczone pragnienie uczenia się, i mogą nauczyć się absolutnie wszystkiego, jeśli rodzice wiedzą, jak je uczyć.
Rozwój mózgu jest procesem dynamicznym i ciągle zmiennym. Kiedy uczymy dziecko czytać, rozwijamy ścieżki słuchowe i wzrokowe mózgu. Mózg rośnie w użyciu.
Mity na temat czytania:
Czytanie to język polski czyli przedmiot szkolny.
Czytanie powinno rozpocząć się w wieku sześciu lat.
Małe dzieci nie są "gotowe", aby uczyć się czytać.
Poglądy Metody Domana na czytanie:
Czytanie powinno być prowadzone w domu.
Czytanie to prawo dziecka.
Małe dzieci są gotowe, ponieważ czytanie jest czymś naturalnym i bardzo przyjemnym." Glenn Doman
Książki do druku przeznaczone do nauki czytania Metodą Domana znajdziecie Państwo na naszej stronie w zakładce do pobrania tu https://www.metodadomana.org/prezentacje
22. Czy można dostosować Metodę Domana do potrzeb dziecka?
Każdy kto zetknął się z książkami Glenna Domana, napotka w nich kilka rozdziałów poświęconych wskazówkom wdrażania Metody Domana i jej poszczególnych technik, a w nich propozycje harmonogramów ułatwiających rodzicom, nauczycielom i terapeutom orientację w czynnościach (ich kolejności, częstotliwości, intensywności i czasie trwania). Często spotyka się opinie, że harmonogramy utrudniają zabawy Metodą Domana, ponieważ nakładają na rodziców i pedagogów dodatkową presję związaną z ich sumienną realizacją. Kiedy w harmonogramach pojawia się słowo sesja, rodzice mają wątpliwości; ile należy ich wykonywać? Czy można zmienić ilość powtórzeń prezentacji? Czy można wykonać ich mniej? Czy można rozłożyć program na mniejsze części? Oczywiście, że tak - można, a nawet należy dostosować program do potrzeb, możliwości i tempa uczenia się dziecka. W takim razie jaką rolę odgrywają w metodyce wczesnego nauczania planowanie harmonogramy? Czytaj dalej...........
23. Efekty Metody Domana - co oferuje metoda i jakich można spodziewać się rezultatów?
24. Co oferują programy inteligencji Metodą Domana?
25. Jak szybko orientować się w opisach inteligencji
Rodzice kodują opisy kolorową kredką, podkreślają ołówkiem lub zaznaczają highlighterem. Kodowanie kolorami oddziela informacje do prezentacji podczas sesji - od anegdotek, które opowiemy podczas spacerów i informacji, z których zrobimy książeczkę. Zawsze czytamy tylko ostatnią podkreśloną informację i w ten sposób wiemy, że wcześniejsze podkreślenia ,,przeszły na emeryturę”.
26. Najważniejsza wskazówka w stosowaniu Metody Domana?
Najważniejsze, aby stosując Metodę Domana, dać dziecku przestrzeń do bycia samoukiem.
Sesja samokształcenia w wykonaniu dziecka to najpiękniejszy moment wczesnej edukacji. Maluszek sam bierze do ręki karty lub książeczkę i powtarza poznany materiał. Taka zabawa to główny cel tej metody, do tego dążymy - żeby maluszek chciał się uczyć sam. Dlatego tak bardzo ważne jest, abyśmy nie przeładowali dziecka programem i zostawili mu pewien niedosyt oraz czas na bycie samoukiem. W takiej chwili bądźmy przy dziecku i obserwujmy zabawę. Nasza obecność i zainteresowanie, to dla maluszka największa nagroda.
Sesja samokształcenia w wykonaniu maluszka
to najpiękniejszy moment wczesnej edukacji.
27. Dociekliwe pytania na temat Metody Domana: Dlaczego Rodzicom uczącym kilka lat Metodą Domana nie udaje się nauczyć dzieci samodzielnego czytania, a Pani w zerówce potrafi to zrobić w jeden rok?
Dlaczego Rodzicom uczącym kilka lat Metodą Domana nie udaje się nauczyć dzieci samodzielnego czytania, a Pani w zerówce potrafi to zrobić w jeden rok?
Sekret tkwi w analizie i syntezie wyrazów, nauce pisania i produkcji języka. Staroświeckie przepisywanie z tablicy uczy języka drogą motoryczną, uczy śledzić wzrokiem chronologię wyrazu i analizować jego budowę. Staroświeckie odpowiedzi na pytania wymagają produkcji języka. Pisanie to wytwór pracy, który wymaga zaangażowania, koncentracji i cierpliwości. W szkole wymaga się pracy własnej, która uczy samodzielności.
Czy to znaczy, że nauka czytania Metodą Domana jest niepotrzebna i nie przynosi pożądanych efektów?
Wczesne czytanie globalne Metoda Domana to ważny etap wspomagania rozwoju. Wczesne czytanie globalne z rodzicem w roli lektora, rozwija intelekt i pamięć – jest źródłem języka, uwagi ze strony rodzica, punktem wyjścia do zabawy, rozmów i interakcji. To etap, którego nie da się przecenić.
W związku z tym, która metoda nauki czytania jest najlepsza?
Na to pytanie każdy doświadczony metodyk odpowie tak samo:
Łączenie kilku metod.
Każda z metod skupia się na określonym stylu uczenia się, danym punkcie widzenia, teorii języka/rozwoju/ czy wreszcie na konkretnym etapie rozwoju. Metoda Domana kładzie nacisk na okres możliwie najbliższy narodzin i faworyzuje wczesne style uczenia się. Wiele technik rozwoju intelektualnego ma charakter podawczy, co wynika z potrzeb bardzo małych dzieci i ich stosunkowej bezradności, braku wiedzy i umiejętności. Glenn Doman pośrednio zajmował się zjawiskiem samouczenia się w postaci wyciągania wniosków, kojarzenia, zapamiętywania i koncentracji. Jedyny program, który wymaga wysiłku własnego dziecka to program rozwoju ruchowego. Właśnie dlatego uważamy, że Metodę Domana należy przełamywać innymi metodami, zwłaszcza w montessoriańskim złotym okresie dla nauki czytania i pisania.
Którą metodę dołączyć i kiedy?
Kierujemy się zasadą dostosowania metody to potrzeb i możliwości rozwojowych. Kolejne etapy nauki to coraz więcej samodzielności.
Nauka liter i analiza wyrazów jest etapem nieuniknionym na drodze do samodzielnego czytania. Dzieci uczone czytania globalnego są świetnie rozwinięte intelektualnie, ale widzą wszystkie litery naraz, co nie prowadzi do samodzielnego rozczytywania nowych wyrazów. Z kolei doświadczeni czytelnicy czytają globalnie, ale na nowych wyrazach zatrzymują się na moment i włączają analizator wzrokowy. Obydwie metody czytania są potrzebne i ważne. Metoda Domana kładzie nacisk nie tylko na czytanie globalne ale posiada w swoim repertuarze również program nauki pisania. Wszystko zależy od etapu, na którym konkretnie znajduje się dziecko. Wiadomo, że nie uczymy pisania noworodków. Ale też nie możemy w nieskończoność uczyć metodami podającymi, nie oczekując w zamian od dziecka inwencji i samodzielności. Naszym zdaniem wczesna edukacja wymaga więcej technik wspierania samouków. Umiejętność samodzielnego czytania to jedna z nich.
